Łuskowiec pięciopalczasty, Pangolin chiński, Pangolin pięciopalczasty
Łuskowiec chiński, łuskowiec pięciopalczasty, pangolin chiński, pangolin pięciopalczasty (Manis pentadactyla) – gatunek ssaka z rodziny łuskowcowatych (Manidae), występujący w południowo-wschodniej Azji.
No
NocneNocny tryb życia – pojęcie określające zachowanie zwierząt, które śpią w ciągu dnia, zaś okresem ich największej aktywności jest noc. P...
Zw
Zwierzęta owadożerneEntomofag, owadożerca – zwierzę lub rzadziej roślina odżywiające się owadami – zarówno larwami, poczwarkami, jak i dorosłymi owadami. Entomo...
My
MyrmekofagLą
LądowePr
PrzedspołeczneKo
KopalneNora – podziemna kryjówka zwierzęca, jama mająca zaspokoić elementarną potrzebę schronienia, będącą biologicznie ukształtowanym warunkiem ...
Ży
ŻyworodneŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Po
PoligamiaSa
SamotneNi
Nie migrująceC
zacznij od...Całkowita długość ciała łuskowca chińskiego wynosi od 55 do 80 cm, zaś masa waha się od 2,3 do 7 kg. Samce osiągają zazwyczaj większe rozmiary niż samice. Wydłużone, obłe ciało jest niemal całkowicie pokryte keratynowymi, nachodzącymi na siebie łuskami o średnicy od 2 do 5 cm. Nieosłonięta nimi jest brzuszna strona tułowia oraz, częściowo, kończyny i niewielka głowa. Cechą charakterystyczną tego zwierzęcia, odróżniającą go od innych przedstawicieli rodziny łuskowcowatych, są dobrze widoczne małżowiny uszne. Wąski, bezzębny pysk oraz długi, dochodzący nawet do 40 centymetrów, język są przystosowane do chwytania mrówek i termitów. Przednie kończyny, wyposażone w długie i zakrzywione pazury, umożliwiają sprawne rozkopywanie mrowisk. Długi ogon jest silnie umięśniony.
Łuskowce chińskie zamieszkują głównie tereny leśne, w tym lasy tropikalne i bambusowe południowo-wschodniej Azji. Są spotykane na terytoriach Nepalu, Wietnamu, południowych Chin, północno-wschodnich Indii oraz wysp Hajnan i Tajwan. Zasięg występowania tego gatunku nieustannie zmniejsza się w wyniku kłusownictwa.
Przedstawiciele tego gatunku wiodą samotniczy, nocny tryb życia: spędzają dni ukryte w norach, zaś wieczorem udają się na żer. Ich pokarm stanowią głównie mrówki i termity. Na ziemi poruszają się powolnie, opierając się na przednich łapach, choć są zdolne do szybkiego biegu na tylnych kończynach. Potrafią pływać oraz sprawnie wspinają się na drzewa, wspomagając się ogonem.
Ruja odbywa się późnym latem i wczesną jesienią. Młode rodzą się zimą, którą spędzają wraz z matką w norze. Wiosną samica opuszcza legowisko wraz z potomstwem, które przemieszcza się, przyczepione do jej ogona.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody nadała łuskowcowi chińskiemu kategorię gatunku krytycznie zagrożonego. Jest on również objęty konwencją waszyngtońską.
Poważne zagrożenie dla stale malejącej populacji tego gatunku stanowią kłusownictwo oraz nielegalny handel. Mięso tych zwierząt jest cenionym daniem w Chinach oraz Wietnamie, a tradycyjna medycyna chińska przypisuje sproszkowanym łuskom właściwości lecznicze, w tym poprawę krążenia krwi i stymulowanie laktacji u kobiet.