Kangur nadobny, walabia piękna (Notamacropus parryi) – gatunek ssaka z podrodziny kangurów (Macropodinae) w obrębie rodziny kangurowatych (Macropodidae). We wcześniejszej polskiej literaturze zoologicznej gatunek był oznaczany nazwą zwyczajową „walabia piękna”. Jednak w wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” gatunkowi nadano nazwę kangur nadobny.
Dz
DzienneRo
RoślinożerneFitofag, roślinożerca – organizm roślinożerny, odżywiający się roślinami lub częściami roślin. W ekosystemie roślinożercy stanowią pi...
Lą
LądoweSk
SkacząceZw
Zwierzęta pasące sięWypas – wyprowadzanie i pilnowanie grupy zwierząt na pastwiskach, co jest ściśle związane z gospodarką pasterską. W Beskidach wypasano najcze...
Zw
Zwierzęta oswojoneŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Po
PoligamiaSp
SpołeczneHierarchia społeczna, hierarchia dominacyjna – społeczna przewaga pojedynczych osobników nad innymi, oparta na dominacji socjalna struktura grupy ...
Ni
Nie migrująceP
zacznij od...Długość ciała (bez ogona) samic 61–87,9 cm, samców 73,6–100,3 cm, długość ogona samic 72,8–85,8 cm, samców 86,1–104,5 cm; masa ciała samic 7–15 kg, samców 14–26 kg. Zimą wierzch ciała jest jasnoszary, latem brunatnoszary. Spód ciała biały. Czoło i nasada uszu są ciemnobrązowe, końce uszu z zewnątrz białe. Pysk z białymi policzkami, boki z białymi pręgami na biodrach. Jasnobrązowe pręgi ciągną się od karku do ramion. Długi, cienki ogon z ciemniejszym końcem.
Kangur nadobny występuje na wybrzeżu wschodniej Australii od Cooktown, w północno-wschodnim Queenslandzie, na południe do Grafton, w północno-wschodniej Nowej Południowej Walii i w głąb lądu do zachodniego krańca Wielkich Gór Wododziałowych.
Pofałdowane i pagórkowate obszary pokryte otwartymi lasami i porośnięte trawą. Preferuje lasy eukaliptusowe.
Odżywia się trawami i innymi roślinami zielnymi w tym paprociami. Poza okresem suszy nie pije wody. Poszukiwanie pokarmu rozpoczyna wczesnym rankiem, w południe następuje przerwa, żerowanie jest kontynuowane do zapadnięcia zmroku. Kangury nadobne są torbaczami zajmującymi stałe terytoria i wykazującymi zachowania socjalne. Zwierzęta te żyją w grupach określanych luźnymi watahami, składających się nierzadko z ponad 50 osobników obydwu płci. W obrębie dużej grupy występują mniejsze skupienia liczące do 10 osobników. Samce i samice tworzą odrębne struktury hierarchiczne. W grupach samic hierarchia jest słabo wyrażana, natomiast wśród samców silnie podkreślane są zachowania agresywne, od łagodnych przepychanek do pojedynków polegających na wzajemnym okładaniu się łapami. U uczestników takich pojedynków nie zaobserwowano widocznych obrażeń. Grupy kangurów nadobnych są dla siebie wzajemnie tolerancyjne.
Samice osiągają dojrzałość płciową pomiędzy 18-24 miesiącem życia a samce po ukończeniu drugiego roku. Dominujący samiec pierwszy kopuluje z płodnymi samicami. Po ciąży trwającej 34-38 dni rodzi się młode, które po raz pierwszy opuszcza torbę po 37 tygodniach, ale do wieku 15 miesięcy ssie matkę. Do ich wrogów naturalnych należą psy dingo.