Mangusta mała (Urva javanica) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny Herpestinae w obrębie rodziny mangustowatych (Herpestinae).
Długość ciała (bez ogona) 30–41,5 cm, długość ogona 21–31,5 cm, długość ucha 1,8–3,1 cm, długość tylnej stopy 6–7 cm; masa ciała 0,5–1 kg. Ubarwienie i wielkość tej szeroko rozpowszechnionej mangusty zmienia się w zależności od typu zamieszkiwanego przez nią środowiska; osobniki tworzące pustynne populacje są najmniejsze i najjaśniejsze. Najczęściej miękkie, jedwabiste futro mangusty złocistej ma barwę oliwkowozielonobrązową. Ogon jest krótszy od reszty ciała.
Mangusta mała występuje w południowej Chińskiej Republice Ludowej (włącznie z wyspą Hajnan), kontynentalnej części południowo-wschodniej Azji, na Półwyspie Malajskim, Sumatrze i Jawie.
Nocą mangusta ta śpi w norze, którą samodzielnie wykopuje. W ciągu dnia poluje, poruszając się tymi samymi ścieżkami i kryjąc się wśród gęstej roślinności. Łowi niemal wszystko co zdoła schwytać: węże, gryzonie, osy, wije, skorpiony i inne owady. Ludzie bardzo ją cenią, ponieważ ogranicza liczebność szkodników takich jak np. szczury. W celu zwalczenia jadowitych węży mangusta ta została zaaklimatyzowana również poza obszary jej pierwotnego występowania.
Samica 2 razy do roku rodzi od 2 do 4 młodych; ciąża trwa około 7 tygodni. Młode przychodzą na świat nagie i ślepe. Matka w razie potrzeby przenosi je w pysku z miejsca na miejsce, i broni przed wrogami.
