Nepalotymal, tymal nepalski (Acanthoptila nipalensis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny pekińczyków (Leiothrichidae). Występuje endemicznie w Nepalu. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Długość ciała wynosi 22–26 cm, masa ciała 58–64 g. Długość środkowego palca (z pazurem) około 24 mm. Wymiary szczegółowe w milimetrach:
U dorosłych występują dwa typy upierzenia (patrz: polimorfizm) różniące się kolorystyką gardła i brody – mogą być one białawe lub ciemne (według E. W. Oatesa upierzenie zmienia się zależnie od pory roku). U dorosłego wierzch ciała szarobrązowy, pokrywy uszne białawe; można dostrzec krótką, białawą brew. Pióra na wierzchu głowy i czole wyróżniają się sztywnymi stosinami (u młodocianych nie jest to wyraźna cecha), dzięki którym nepalotymal otrzymał angielską nazwę Spiny Babbler (dosł. kolczasta tymalia). Pierś kremowopłowa, pokryta paskami. Ogon stopniowany. Boki i pokrywy podogonowe oliwkowe. Kolor tęczówki różnie podawany: jako niebieski lub szarobrązowy.
Tymale nepalskie bywały stwierdzane na wysokości od 800 do 2200 m n.p.m. Zasiedlają gęste zadrzewienia wtórne. Żywią się głównie owadami. W jednym z badań na 2295 fragmentów pokarmu (zjedzonych przez 316 osobników) 86% stanowiły bezkręgowce, pozostałe 14% owoce i nasiona. Z bezkręgowców zjadają m.in. owady, ślimaki i dżdżownicowate. Żerują na ziemi. Nepalotymal potrafi naśladować głosy innych ptaków. Podczas snu umieszcza głowę między nasadami skrzydeł i stroszy się na kształt kuli; możliwe, że ma to odstraszać drapieżniki. Płochliwy. Może przebywać pojedynczo lub w niewielkich grupach 3–10 osobników, również z sierpodziobami rudolicymi (Erythrogenys erythrogenys).
Okres lęgowy trwa od kwietnia do czerwca. Gniazdo umieszczone jest w krzewie lub kępie traw. Gniazdo ma kształt kubeczka, zbudowane jest z trawy, liści i włókien roślinnych. Jedno zmierzone gniazdo miało średnicę około 12,5 cm i wysokość blisko 5 cm. W zniesieniu 3 lub 4 jaja o skorupce barwy jasnoniebieskiej; ich wymiary to około 28 na 16,5 mm.
IUCN uznaje tymala nepalskiego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2020). BirdLife International ocenia trend populacji jako stabilny ze względu na brak widocznych zagrożeń. Był opisany jako dość pospolity już w 1889; obecnie (2016) lokalnie pospolity w swoim poszatkowanym zasięgu. Występuje na Endemic Bird Area 129 Central Himalayas.
