De grote vlokslak (of vlokkige zeeslak) (Aeolidia papillosa) is een slakkensoort uit de familie van de vlokslakken (Aeolidiidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1761 voor het eerst geldig gepubliceerd door Carl Linnaeus. Het is de grootste en een van de meest algemeen voorkomende zeenaaktslakken in Nederland, die bijna overal te vinden is.
De grote vlokslak kan gemakkelijk worden geïdentificeerd door zijn grote aantal cilindrische uitstekels (cerata) die zijn lichaam bedekken, behalve een driehoekig gebied dat zich uitstrekt van de rinoforen tot het midden van het dorsum. De kleur is variabel (van spierwit tot lichtbruin of grijs), meestal met gespikkelde donkere markeringen in de hoofd- en ruggebieden. Om te onderscheiden van verschillende Aeolidia, heeft A. papillosa een duidelijk "V"-vormig vlek op de voorkant van zijn kop van het dier dat zich uitstrekt van de ene orale tentakel tot de tegenoverliggende tentakel. Een volwassen grote vlokslak kan tot 120 mm lang worden. De eieren worden uitgezet in een aparte draad die heen en weer is opgerold en in een spiraal wordt gelegd.
