Blue Ridge Mountains
0 soorten
De Blue Ridge is een bergketen in het oosten van de Verenigde Staten van Amerika die deel uitmaakt van de Appalachen. Ze vormt er de oostelijke grens vanaf Georgia tot Pennsylvania. De bergen staan bekend om hun blauwachtige schijn gezien vanop een afstand. De bergketen ligt tussen de Grote Appalachen vallei in het westen en de Piedmont regio in het oosten.
Geografie
Hoewel de term "Blue Ridge" soms enkel gebruikt wordt om de oostelijke rand of de eerste rug van de Appalachen aan te duiden, omvat de geologische definitie van de Blue Ridge ook het meer westelijke kam-en-vallei gebied waaronder de Great Smoky Mountains, de Great Balsams, de Roans, de Brushy Mountains in North Carolina (een "tak" van de Blue Ridge) en andere bergketens.
De Blue Ridge strekt zich in het noorden uit tot in Pennsylvania als South Mountain. Terwijl South Mountain tot louter wat heuvels afloopt tussen Gettysburg en Harrisburg, gaat de oude rotsband die de kern van de Blue Ridge vormt, in het noordoorsten door tot de hooglanden van New Jersey en de rivier de Hudson, en uiteindelijk de Berkshires van Massachusetts en de Green Mountains van Vermont.
De hoogste piek in de Blue Ridge en de Appalache bergketen is Mt. Mitchell in North Carolina met 2037 m. In de Zuidelijke staten North Carolina en Tennessee zijn er 39 pieken hoger dan 1.829 m (6000 voet); in het noordelijke gedeelte van de Appalachen rijst enkel Mt. Washington in New Hampshire boven de 6000 voet.
De Blue Ridge Parkway loopt 750 km langs de kam van de zuidelijke Appalachen en verbindt twee nationale parken: Shenandoah en Great Smoky Mountains. In veel plaatsen langs de parkweg vindt men metamorf gesteente (gneis) met gevouwen banden van licht en donker gekleurde mineralen.
De Blue Ridge is een bergketen in het oosten van de Verenigde Staten van Amerika die deel uitmaakt van de Appalachen. Ze vormt er de oostelijke grens vanaf Georgia tot Pennsylvania. De bergen staan bekend om hun blauwachtige schijn gezien vanop een afstand. De bergketen ligt tussen de Grote Appalachen vallei in het westen en de Piedmont regio in het oosten.
Geografie
Hoewel de term "Blue Ridge" soms enkel gebruikt wordt om de oostelijke rand of de eerste rug van de Appalachen aan te duiden, omvat de geologische definitie van de Blue Ridge ook het meer westelijke kam-en-vallei gebied waaronder de Great Smoky Mountains, de Great Balsams, de Roans, de Brushy Mountains in North Carolina (een "tak" van de Blue Ridge) en andere bergketens.
De Blue Ridge strekt zich in het noorden uit tot in Pennsylvania als South Mountain. Terwijl South Mountain tot louter wat heuvels afloopt tussen Gettysburg en Harrisburg, gaat de oude rotsband die de kern van de Blue Ridge vormt, in het noordoorsten door tot de hooglanden van New Jersey en de rivier de Hudson, en uiteindelijk de Berkshires van Massachusetts en de Green Mountains van Vermont.
De hoogste piek in de Blue Ridge en de Appalache bergketen is Mt. Mitchell in North Carolina met 2037 m. In de Zuidelijke staten North Carolina en Tennessee zijn er 39 pieken hoger dan 1.829 m (6000 voet); in het noordelijke gedeelte van de Appalachen rijst enkel Mt. Washington in New Hampshire boven de 6000 voet.
De Blue Ridge Parkway loopt 750 km langs de kam van de zuidelijke Appalachen en verbindt twee nationale parken: Shenandoah en Great Smoky Mountains. In veel plaatsen langs de parkweg vindt men metamorf gesteente (gneis) met gevouwen banden van licht en donker gekleurde mineralen.
