De pestvogel (Bombycilla garrulus) is een zangvogel uit de familie van de pestvogels (Bombycillidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd als Lanius garrulus in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus. De vogel heeft het formaat van een lijster, en opvallende kleuren. De naam "pestvogel" dateert uit de middeleeuwen, toen men dacht dat deze vogels de pest meenamen en de ziekte verspreidden.
De pestvogel is een lijsterachtige vogel met zalmroze kleur, en gele streepjes op de vleugels. De kop draagt een flinke kuif en een zwart maskertje en keeltje. De anaalstreek is roodbruin met een gele eindbandering op de staart. Ondanks dit opvallende uiterlijk wordt hij vaak over het hoofd gezien, doordat hij bij voorkeur hoog in de bomen verblijft. De pestvogel wordt ongeveer 17 cm lang.
's Zomers leven pestvogels in het noorden van Scandinavië en in Siberië. De Engelse naam, Bohemian Waxwing, duidt op de rode vlekken op de vleugels die lijken op zegellak.
Er worden 2 ondersoorten onderscheiden:
Deze vogel leeft in larixbossen.
In Nederland komt de vogel zo af en toe 's winters voor. Het is een invasiegast die soms in grote aantallen in Nederland overwintert. Aangezien de pestvogels uit het noorden komen, zijn ze veel zeldzamer in België. In het verleden stond de vogel als dwaalgast bekend; er is echter een trend dat de vogel vaker in de winter in Nederland wordt aangetroffen. Tijdens een invasie zijn ze te zien in steden en dorpen, vaak in de omgeving van bessendragende struiken zoals de meidoorn en gelderse roos. Pestvogels zijn verre van schuw.
Ze eten insecten en noten. In de winter stappen ze over op bessen van lijsterbes, meidoorn, mispel en gelderse roos.
Pestvogels bouwen hun nesten in berken of naaldbomen; ze bouwen het met mos. In de maanden mei-juni leggen pestvogels 4 tot 6 blauwe eieren met donkere vlekjes.
De pestvogel heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) gering. De grootte van de wereldpopulatie is in 2015 ruw geschat op ergens tussen de 14 en 30 miljoen volwassen vogels en dit aantal neemt toe. Om deze redenen staat de soort als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.
