Marmosa andersoni is een opossum uit het geslacht Marmosa die voorkomt in Peru. De soort is bekend van zeven exemplaren uit drie verschillende locaties in tropisch laaglandregenwoud in het zuidelijke departement Cusco. M. andersoni werd beschreven als de enige soort van het ondergeslacht Stegomarmosa; aan welke andere opossums deze soort verwant is, is nog niet duidelijk. Het dier, een middelgrote opossum, wordt onder andere gekenmerkt door een rij lange borstels aan de onderkant van de staart en door enkele kenmerken van de schedel.
Na
NachtelijkVl
Vleesetende dierenEen carnivoor of vleeseter is in de ecologie een willekeurig organisme dat uitsluitend dierlijk weefsel als voedsel gebruikt. Dit weefsel kan zowel...
In
InsectenetersEen insectivoor is een insectenetend dier of plant. Insectivoor is een term uit de ecologie. Insectivora is een verouderde term uit de systematiek ...
Bo
BoombewonendeSc
ScansoriaalTe
TerrestrischeViviparie of vivipariteit betekent letterlijk levendbarendheid: het verschijnsel dat de juvenielen van een levend wezen direct uit het moederorgani...
So
Solitaire dierenH
begint metMarmosa andersoni is een middelgrote opossum. De lange, zachte rugvacht is loodkleurig, met bruine punten; aan de onderkant van het lichaam is het dier vuilwit van kleur, met korte, witte, wollige vacht bij de melkklieren. Het dier heeft duidelijke zwarte oogringen. De wangen en de keel zijn crèmekleurig. Achter de neus zit een lichte geelbruine vlek. De doorzichtige oren zijn grijsbruin. Ze lijken naakt, maar bevatten kleine haren die aan de buitenkant bruin en aan de binnenkant wit zijn. De vibrissae op het gezicht zijn meestal zwart, maar soms wit; die op de keel en de pols zijn altijd wit. De lange staart is tweekleurig. Alleen bij de wortel is de vacht zacht. Aan de bovenkant bevat de staart donkerbruine stekels, die naar de punt toe steeds langer worden; de onderkant bevat zowel donkere als lichte borstels, die naar de punt toe langer, slanker en lichter (zilverwit) worden. Vrouwtjes hebben negen mammae op het achterlijf (vier aan de twee zijkanten en een in het midden). Er zijn geen moleculaire gegevens bekend over M. andersoni.
De kenmerken op basis waarvan het aparte ondergeslacht Stegomarmosa werd beschreven zijn kenmerken van de schedel: het zeer grote uitsteeksel op de frontaal; het smalle interorbitale gebied; het contact tussen de eerste valse kies en de hoektand in de onderkaak; en nog enkele kenmerken.