De Australische beverrat (Hydromys chrysogaster) is een knaagdier uit het geslacht Hydromys dat voorkomt op Nieuw-Guinea, in Australië en op vele omliggende eilanden. Van alle inheemse knaagdieren van het Australaziatisch gebied heeft hij de grootste verspreiding. Het is een sterk aan het water aangepast dier. Zijn nauwste verwanten zijn de beverrat van Nieuw-Brittannië (H. neobritannicus) en enkele onbeschreven soorten.
Deze soort is sterk aangepast aan een leven in het water, met een gestroomlijnde lichaamsvorm, kleine ogen en oren die hoog op de kop zijn geplaatst, een lange bek met veel snorharen, zwemvliezen aan de brede achtervoeten, een dichte, fluweelachtige vacht, en een dikke staart die als roer kan worden gebruikt. De kleur van de rug varieert van grijsbruin tot goudbruin of bijna zwart, de onderkant crèmekleurig of wit tot oranje. De dikke, lange, behaarde staart is donkergrijs of zwart, met een grote, witte punt. Hij verspreidt een karakteristieke, muskusachtige geur. Hij laat karakteristieke voetafdrukken achter in de modder. De grootte van dit dier is in nevenstaande tabel opgenomen. Vrouwtjes hebben 0+2=4 mammae, net als de meeste Australaziatische knaagdieren.
Dit dier leeft op Nieuw-Guinea, de Aru-eilanden, Biak, Fergusson, Goodenough, Japen, de Kai-eilanden, Kiriwina, Normanby en in heel Australië (behalve het droge midden), inclusief vele omliggende eilanden, waaronder Tasmanië, de Furneaux Group bij Tasmanië, Melville, Bathursteiland en Groote Eylandt in het Noordelijk Territorium, Frasereiland in Queensland en Barrow en Dorre-eiland bij West-Australië. Hij leeft in allerlei habitats in de buurt van water, zoals bergstromen, laaglandrivieren, meren, irrigatiekanalen, lagunes, mangroves en zelfs stromen en estuaria in grote steden. Hij kan in zoet, brak en zout water overleven. Het is een wijdverspreide en algemene soort in Australië. In Nieuw-Guinea komt hij tot op 1900 m hoogte voor (op Mount Erimbari). Op de eilanden rond Nieuw-Guinea is het een moeilijk te vinden soort. In veel gevallen kent de lokale bevolking het dier wel, maar is het niet mogelijk om een exemplaar te vinden.
Deze soort is voornamelijk 's nachts actief, maar is vaak ook het meest actief bij zonsondergang. In Australië is het dier soms ook overdag actief, maar op Nieuw-Guinea nooit. Hij slaapt in een nest in een boomstam of in een tunnel aan de oever. Vaak wordt hij gezien terwijl hij zwemt, waarbij alleen de bovenkant van het hoofd en de rug zichtbaar zijn. 's Winters komt hij minder in het water en eet hij grotere prooidieren. Individuen vormen territoria, die in Zuidoost-Queensland twee tot tien hectare groot kunnen worden, afhankelijk van de habitat.
Hij brengt zijn voedsel naar zijn "eetplek", waar hij de oneetbare delen achterlaat. Hij foerageert voornamelijk in het water of er vlakbij. Hij eet allerlei waterdieren, zoals grote waterinsecten, mossels, schaaldieren, vissen, kikkers, kikkerdril, hagedissen, vogels en kleine zoogdieren. Op Barrow Island eten ze ook schildpadeieren en jonge schildpadjes.
Het dier paart het hele jaar, maar het meeste van de lente tot de late zomer. De paartijd wordt bepaald door allerlei factoren, zoals onder andere leeftijd en klimaat. Vrouwtjes kunnen vanaf acht maanden paren. De zwangerschap duurt ongeveer 34 dagen. Per jaar kunnen er vijf nesten van drie tot vier jongen geboren worden. De jongen worden onafhankelijk na acht weken.
De Australische beverrat wordt gegeten door slangen, grote vissen, roofvogels en katten.
Een onderzoek naar de parasieten van de Australische beverrat (Obendorf & Smales, 1985) gaf als resultaat dat op of in dit dier twee soorten rondwormen (Nematoda), één haakworm, drie lintwormen, zeven Trematoda en twee eencelligen (Toxoplasma gondii en Sarcocystis sp.) voorkomen. Een ander onderzoek (Smales et al., 1989) naar de parasieten van de Australische beverrat gaf iets andere resultaten. Er werd één haakworm, Corynosoma stanleyi gevonden, één lintworm, Hymenolepis diminuta en tien trematoden (Echinoparyphium hydromyos, Fibricola minor, Fibricola intermedius, Microphaflus minutus, Maritrema occysta, Plagiorchis jaenschi, nieuwe soorten van Notocotylus en Paramonostomum en ongeïdentificeerde leden van de families Heterophyidae en Psilostomidae). Verder zijn de rondwormen Synhimantus australiensis, Antechiniella suffodiax, Woolleya hydromyos en ongeïdentificeerde soorten van Antechiniela, Parastrongyloides en de Heteroxynematidae gevonden. Daarnaast werden de eencelligen Klossiella hydromyos, Toxoplasma gondii en Sarcomystis sp. gevonden. Ook werden de mijten Paraspeleognathopsis derricki, Murichirus parahydromys en Radfordia sp., de vliegen Acanthopsylla rothschildi en Echidnophaga (twee soorten), de luis Hoplopleura bidentata en de teek Zxodes tasmani gevonden. Andere voorbeelden van parasieten op dit dier zijn Uncinaria hydromydis (een rondworm uit de familie Ancylostomatidae) en Diphyllobothrium dendriticum.
