Zandvis
De apothekersskink of zandvis (Scincus scincus) is een hagedis uit de familie skinken (Scincidae).
De lichaamslengte bedraagt ongeveer 20 centimeter inclusief de staart. De basiskleur is grijsbruin tot grijs met op de rug duidelijk gele strepen, er zijn ook knalgele exemplaren met een zwarte bandering of met een brede, bruine rugband en dunne, zwarte verticale strepen. Juvenielen zijn wit en sterk zwart gebandeerd, ze hebben een zwarte luipaardtekening op de kop. De huid van de skink is goed aangepast op de gravende levenswijze, de schubben zijn glad en glanzend. De schubben zijn ook relatief groot en overlappen elkaar.
De kop is breed, de snuit is sterk schoffel-achtig afgeplat en eindigt in een scherpe rand aan de voorzijde. De bovenkaak is veel langer dan de onderkaak en heeft een duidelijke 'overbite'. De neusgaten zijn relatief klein om zand uit de neus en longen te houden. De gehooropeningen hebben kleine schubben die de gehoorgang beschermd tegen zand. De ogen hebben beweeglijke oogleden, het ooglid heeft een doorzichtig venster. Hierdoor kan de skink met gesloten ogen toch zijn omgeving zien wat handig is bij het graven.
De poten en vooral de staart zijn opvallend kort, de staart is korter dan het lichaam. De vingers en tenen zijn voorzien van kartelachtige, uitstekende schubbenrijen aan de zijkant zodat het pootoppervlak sterk wordt vergroot. Deze aanpassing van de poten dient om over los zand te rennen.
De apothekersskink leeft in het grootste deel van Noord-Afrika en komt voor in de landen Algerije, Bahrein, Egypte, Irak, Iran, Israël, Jemen, Jordanië, Koeweit, Libië, Mali, Marokko, Niger, Nigeria, Saoedi-Arabië, Senegal, Tunesië en de Verenigde Arabische Emiraten.De habitat bestaat uit droge en warme maar vooral zanderige gebieden in en rond de Saharawoestijn.
De apothekersskink kan als een vis door het zand 'zwemmen' door met de poten borstcrawl-achtige slagen te maken en tegelijkertijd het lichaam slangachtig te bewegen. Ook onder het zand kan de hagedis zich zo snel verplaatsen. De verbrede tenen aan de poten ondersteunen de voortstuwing door het zand. Lange tijd werd gedacht dat de skink net zoals veel andere woestijnbewonende hagedissen zijn poten tegen het lijf hield tijdens het 'zwemmen'.
Het voedsel bestaat uit verschillende insecten die in de woestijn leven, zoals mieren, kevers en zandsprinkhanen. Het grootste deel van de dag ligt de hagedis half ingegraven net onder het zand. Deze soort is gevoelig voor trillingen van zelfs de kleinste prooidieren en de skink slaat snel toe als deze te dichtbij komen.
De skink kent geen vorm van broedzorg zoals van sommige verwante skinken bekend is.
