Komar egipski (Aedes aegypti lub Aëdes ægypti) – gatunek komara z rzędu muchówek (Diptera).
Przedstawiciele rodziny Culicidae (komarowate) posiadają smukłe ciało pokryte w większej części łuskami.
Na głowie znajdują się czułki. Służą one do wykrywania zapachów, u samców antenki są pierzaste i zawierają dodatkowo receptory słuchu. Na bokach głowy znajdują się złożone oczy. Samice posiadają długi aparat kłująco-ssący ze szczecinkowatymi żuwaczkami i szczękami. Samce nie posiadają aparatu kłującego. Przedstawiciele komara egipskiego są znacznie mniejsze od innych komarów, osiągają długość pomiędzy 3 – 4 mm. Ponadto posiadają oznakowanie w kształcie liry na tułowiu i białe pierścienie na odnóżach.
Początkowo komar egipski pochodził z Afryki, ale na skutek działalności człowieka rozprzestrzenił się na wszystkie tropikalne i subtropikalne regiony świata, między 45˚N a 35˚S szerokości geograficznej.
Komar egipski występuje głównie w ciepłych i wilgotnych miejscach w pobliżu ludzkich siedzib, w miastach oraz wsiach. Dorosłe osobniki w ciągu dnia przebywają w ciemnych lub słabo oświetlonych miejscach np. w szafach. Samice odżywiają się rankiem lub późnym popołudniem głównie ludzką krwią, szczególnie pobierając ją z okolic kostki. Samce żywią się sokami owoców. Larwa żyje w wodzie i odżywia się planktonem.
Samice składają jaja w małych, czystych zbiornikach wodnych. Jaja mogą oprzeć się wysychaniu przez okres roku. Gdy zostaną zalane wodą, wylęga się z nich larwa. Gdy jest wystarczająco ciepło, larwa osiąga stadium poczwarki, które jest krótkotrwałe.
Dorosłe osobniki giną przy niskich temperaturach. Samice żyją około miesiąca, natomiast samce umierają wcześniej.
Gatunek ten nie jest chroniony. Komar egipski jest nosicielem żółtej febry oraz dengi, która występuje u ludzi i małp w strefie subtropikalnej i tropikalnej wszystkich kontynentów.
