Ropucha czerwona (Schismaderma carens) – gatunek afrykańskiego płaza o charakterystycznej barwie. Jego niewyjaśnione jeszcze relacje filogenetyczne z innymi przedstawicielami rodziny ropuchowatych stanowią przedmiot badań. Płaz ma szeroki zasięg występowania we wschodniej Afryce i łatwo przystosowuje się do warunków środowiska, dlatego też obecnie nie grozi mu wyginięcie.
Zwierzę to nie boi się człowieka. Zanotowano nawet przypadek, gdy ukrywszy się w bucie turysty dotarło razem z nim do Europy.
Ropucha czerwona stała się też bohaterką książki „Kribit The Red Toad From Maryland” autorstwa Lisy Ann Merriam, jej nazwy używa też wiele firm.
Grzbiet zwierzęcia ubarwiony jest na czerwonawo, boki mogą być bledsze lub ciemniejsze. Spód ciała jest nakrapiany szarością.
Ropucha czerwona osiąga jak na płaza średnie bądź duże rozmiary, samice przerastają samce. Te pierwsze osiągają 92 mm długości, podczas gdy te ostatnie – 88.
W przeciwieństwie do wielu europejskich ropuchowatych o wydatnych gruczołach przyusznych, u tej przedstawicielki rodziny nie dostrzega się ich, choć niektóre źródła odnotowują istnieje płaskich nieuwidaczniających się parotydów. Ani szczęki, ani podniebienie nie posiadają zębów. Bębenek zaokrąglonego kształtu osiąga rozmiary oka. Rozpoczyna się za nim pasmo gruczołów zmierzające w stronę tylnych kończyn. Zaznaczyć należy, że na grzbiecie ropuchy czerwonej występują one mniej licznie, niż w przypadku większości jej krewniaczek. Zauważa się na nim za to parę brązowych plamek. Kolejna ich para występuje w okolicy barków. Błona pławna sięga prawie czubków palców.
Rodzaj, a zarazem gatunek cechuje się szerokim zasięgiem występowania. Na północy zahacza on o południową Kenię. Zajmuje większą część Tanzanii (oprócz przygranicznych regionów na północnym wschodzie, północy i zachodzie, a także południowym wschodzie). Podobnie obejmuje prawie całą Zambię (oprócz terenów wysuniętych najbardziej na północ i zachód). Nie pomija południowej części Demokratycznej Republiki Konga. Zahacza następnie o wschodnią Angolę, po czym jego granica dalej przebiega w Zambii, by dojść do Zimbabwe. W tym kraju ropuchy czerwonej nie spotyka się na zachodzie niedaleko granicy. Zasięg obejmuje dalej wschodnią Botswanę, północnowschodnią Republikę Południowej Afryki i większą część Suazi. Rozpościera się także w zachodnim Mozambiku. Obecność gatunku w Lesotho nie została potwierdzona. Ropuchy czerwone stwierdzano też w Malawi, Zambii i Namibii.
Zwierzę zasiedla tereny trawiaste i zadrzewione sawanny. Wymaga jednak obecności wody, by się rozmnożyć.
Wymaga środowiska wodnego. Samiec ma worki rezonansowe, dzięki którym nawołuje swą partnerkę – będąc w wodzie wydaje z siebie długie, głośne okrzyki. Podczas kopulacji wchodzi on na samicę, obejmując ją przednimi łapami. Na trzech pierwszych palcach ma specjalne obrzęknięte struktury, czym różni się wtedy od płci przeciwnej. Na południu Afryki sezon rozrodczy przypada na październik, po ulewnych deszczach. Jeden lęg zawiera około 2500 jaj. W rozwoju występuje larwa zwana kijanką, mająca dziwny podkowiastego kształtu welonowaty skórny twór na głowie. Nie występują u niej nozdrza. Ma za to narząd gębowy w kształcie wyraźnego krążka. Kijanki przebywają zwykle razem, będąc w ścisłym kontakcie fizycznym. Zalicza się je do nektonu.
Co prawda nie poznano obecnego trendu populacji, ale gatunek jest pospolity, chociaż trudno go spotkać poza czasem, gdy się rozmnaża. Z 12 spisów gatunków płazów zamieszkujących rezerwat East Usambara Forest obejmuje go tylko jeden.
Z powodu dużych możliwości adaptacyjnych gatunkowi obecnie nic poważnie nie zagraża. Akcje w celu ratowania go nie są potrzebne.
