Zając wielkouchy (Lepus californicus) – gatunek ssaka z rodziny zającowatych (Leporidae). Według IUCN nie jest niezagrożony wyginięciem.
Długość ciała (bez ogona) 520–610 mm, długość ogona 75–101 mm, długość ucha 100–130 mm, długość tylnej stopy 113–135 mm; masa ciała 1,5–3,6 kg. Sierść latem szarobrązowa, zimą biała. Nazwę zawdzięcza dużym uszom. Poza tym ma długie przednie łapy, a tylne mocno umięśnione, co pomaga mu przy długich ucieczkach przed drapieżnikami.
Zając wielkouchy występuje w Ameryce Północnej:
Introdukowany w Massachusetts, New Jersey, Maryland, Wirginii i w południowej Florydzie.
Nocny tryb życia. Terytorialny, zajmując powierzchnię od 1-3 km². Spanikowany, w czasie ucieczki może oddawać susy do 6 m długości i uciekać z prędkością do 60 km/h. Żyje w stadach. Roślinożerca.
Pora godowa zaczyna się u zajęcy wielkouchych już wczesnym przedwiośniem, lecz w ciepłym klimacie może młode mieć cały rok.