Długoogon mniejszy, pyszałek wspaniały (Epimachus meyeri) – gatunek ptaka z rodziny cudowronek (Paradisaeidae).
Długość ciała to około 100 cm. Charakteryzuje się niezwykle długim ogonem i cienkim, zakrzywionym dziobem. Samiec jest szarobrązowy z ciemną głową i niebieskimi tęczówkami. Na bokach ciała widoczne są ozdobne niebieskie i brązowe pióra. Głos samca opisywany jest jako dźwięki podobne do młota pneumatycznego lub karabinu maszynowego. Samica ma wierzch głowy kasztanowaty, grzbiet delikatnie prążkowany, tęczówki jaśniejsze.
Górskie lasy w środkowych rejonach Nowej Gwinei; najliczniej występuje na wysokości ok. 2000 m n.p.m.
Toki, podczas których samce stroszą pióra na piersi, odbywają się zawsze na tych samych gałęziach drzew. Samiec zazdrośnie strzeże swojego terytorium.
Pożywienie stanowią owady, które ptak wyciąga swoim długim, zakrzywionym dziobem ze spróchniałego drewna; rzadziej zjada owoce.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje długoogona mniejszego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1994 roku; wcześniej, w 1988 roku sklasyfikowano go jako gatunek bliski zagrożenia (NT – near threatened). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity, a nawet bardzo liczny w większości swego zasięgu występowania. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny.
