Sęp kasztanowaty (Aegypius monachus) – gatunek dużego ptaka padlinożernego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae).
Dz
DziennePa
PadlinożercyPadlinożercy, nekrofagi, trupojady – organizmy cudzożywne wyspecjalizowane w odżywianiu się padliną. Do padlinożerców zaliczają się np. gr...
Na
NadrzewneLą
LądoweSt
StadneJa
JajorodneJajorodność – najbardziej rozpowszechniona forma rozrodu płciowego zwierząt, polegająca na rozwoju zarodkowym w jaju wydalonym z organizmu matk...
Zw
Zwierzęta oswojoneLa
Latające ptakiZw
Zwierzęta drapieżneDrapieżnictwo – bywa definiowane jako sposób odżywiania się organizmów, polegający na wykorzystaniu jako pokarm ciała innego zwierzęcia i w ...
Zw
Zwierzęta monogamiiMonogamia – najbardziej rozpowszechniony typ związku małżeńskiego, w którym jedna osoba związana jest trwale z jednym partnerem. Monogamicznos...
Ge
Generalnie samotnikiCz
Częściowy migrantC
zacznij od...
Zamieszkuje Półwysep Iberyjski (dawniej również Apeniński), Baleary oraz Bałkany, a także pasma górskie Azji od Turcji i Kaukazu po Mongolię, północno-wschodnie Chiny i Pakistan. Skrajnie nielicznie gnieździ się na Krymie; niewielka reintrodukowana populacja na południu Francji. Część populacji jest osiadła, część nomadyczna, a część zimuje na południe od zasięgu letniego.
Jeszcze w XIX wieku mógł się gnieździć w Tatrach, być może również na terenie dzisiejszej Polski (nie są to jednak potwierdzone informacje, a tylko przypuszczenia). Obecnie sporadycznie zalatuje w południowe rejony kraju. W 2011 roku zaobserwowano jednego osobnika w powiecie nowosądeckim, było to pierwsze potwierdzone stwierdzenie na terenie Polski od 1982 roku. W 2021 roku pojawił się na Wyspach Świderskich pod Warszawą oraz w Nowym Lublińcu na pograniczu województw lubelskiego i podkarpackiego. Łącznie do końca 2021 roku odnotowano 25 potwierdzonych stwierdzeń, w trakcie których obserwowano 27 osobników.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje sępa kasztanowatego za gatunek bliski zagrożenia (NT – near threatened) nieprzerwanie od 1994 roku. Liczebność światowej populacji szacuje się na 16 800 – 22 800 dorosłych osobników; jej globalny trend uznaje się za spadkowy, choć liczebność populacji europejskiej rośnie. Główne zagrożenia dla gatunku to śmiertelność spowodowana przez ludzi (przypadkowo lub celowo – zatrucia, odstrzał, niszczenie gniazd czy chwytanie w pułapki) oraz zmniejszająca się dostępność pożywienia.
W Polsce objęty ochroną gatunkową ścisłą.
