Wąż zbożowy (Pantherophis guttatus) – gatunek węża z rodziny połozowatych.
Do niedawna klasyfikowany w rodzaju Elaphe. Często występuje dzika hybryda węża zbożowego i węża preriowego (Pantherophis emoryi).
Ubarwienie niezwykle zróżnicowane, najczęściej występujące to: tło pomaranczowobrązowe, na nim występują czerwone, pomarańczowe lub brązowe plamy w czarnych obwódkach. W niektórych częściach zasięgu barwa tła może być w różnym stopniu szara. Brzuch jest zazwyczaj pokryty czarno-białym kraciastym wzorem. Tęczówka przeważnie ma barwę pomarańczową lub czerwoną. Całe ciało muskularne.
Zwykle długość ciała wynosi 76–126 cm. Rekordowe osobniki osiągały ok. 180 cm.
Węże zbożowe występują w południowo-wschodnim USA, od południowego New Jersey na południe po Florida Keys i na zachód po wschodnią Luizjanę. Izolowane populacje występują w Kentucky i południowym Arkansas. Gatunek został introdukowany na Karaibach, w niektóre miejsca Europy, na Hawaje i wybrane kontynentalne stany USA. Środowiskiem życia węży zbożowych są lasy sosnowe, specyficzne dla Florydy lasy złożone z tropikalnych drzew wiecznie zielonych (hardwood hammocks), mokradła, namorzyny, pola uprawne i tereny mieszkalne.
Odżywia się głównie gryzoniami, zjada również ptaki (w tym młode) i ich jaja, jaszczurki, płazy bezogonowe.
Składanie jaj trwa od kwietnia do czerwca. Młode wykluwają się od lipca do września. Samica składa jaja raz w roku, jest ich ogółem 7–40, zazwyczaj 7–20. Inkubacja trwa 61–80 dni.
