Nutria amerykańska (Myocastor coypus) – gatunek gryzonia z podrodziny kolczaków (Echyminae) w rodzinie kolczakowatych (Echimyidae); w niektórych ujęciach systematycznych M. coypus jest jedynym przedstawicielem rodziny nutriowatych (Myocastoridae).

Gatunek inwazyjny.

Nocne

Roślinożerne

Ludożerne

Pó

Pł

Ży

Wygląd

długość ciała 40–65 cm
długość ogona (pokrytego łuskami) 30–75 cm
pokrojem przypomina szczura
4 palce kończyn tylnych spięte błoną
4–5 par sutek przesuniętych na stronę grzbietową
ciało pokryte gęstym ciemnobrązowym lub szafirowym futrem
masa do 9 kg.
duża głowa z małymi uszami
dobrze pływa i nurkuje
długie wibryssy
z pyska wystają dość duże siekacze w kolorze pomarańczowym
charakterystyczny duży ogon
skóry z nutrii stanowią wartościowy surowiec futrzarski i są zaliczane do futer szlachetnych, stosowane w wyrobach kuśnierskich
z mięsa nutrii można wyrabiać m.in. kabanosy
dobry słuch, ale słaby wzrok

Dystrybucja

Geografia

Kontynenty

Ameryka Południowa, Azja, Ameryka Północna, Europa

Subkontynenty

Azja Wschodnia

Kraje

Argentyna, Boliwia, Brazylia, Chile, Paragwaj, Urugwaj

Strefy biogeograficzne

Kraina nearktyczna, Kraina neotropikalna, Kraina palearktyczna

W naturze występuje w Ameryce Południowej (środkowa Boliwia i południowa Brazylia). W Europie, Azji i Stanach Zjednoczonych zawleczona, hodowana jako cenne zwierzę futerkowe, choć ubocznie pozyskiwano także mięso oraz (lata 60-70 XX w.) ścięgna z ogona do wyrobu nici chirurgicznych. Hodowla nutrii w Polsce datuje się od 1926 roku, a od 1960 znane są dzikie populacje powstałe dzięki ucieczkom z hodowli (pierwsze w rejonie Milicza). Bardzo popularna na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych (produkowano ponad 3 mln skór), zwłaszcza w województwach zachodnich i południowo-zachodnich.