Krabojad foczy, krabojad, foka krabojad (Lobodon carcinophaga) – gatunek drapieżnego ssaka morskiego z rodziny fokowatych (Phocidae), najliczniej reprezentowany w Antarktyce gatunek płetwonogich. W zimie spotykany na wybrzeżach Ameryki Południowej, Australii i południowej Afryki.
No
NocneNocny tryb życia – pojęcie określające zachowanie zwierząt, które śpią w ciągu dnia, zaś okresem ich największej aktywności jest noc. P...
Mi
MięsożernePó
PółwodnePr
PrzedspołeczneZw
Zwierzęta drapieżneDrapieżnictwo – bywa definiowane jako sposób odżywiania się organizmów, polegający na wykorzystaniu jako pokarm ciała innego zwierzęcia i w ...
Pł
PławnyLą
LądoweŻy
ŻyworodneŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Zw
Zwierzęta monogamiiMonogamia – najbardziej rozpowszechniony typ związku małżeńskiego, w którym jedna osoba związana jest trwale z jednym partnerem. Monogamicznos...
Sp
SpołeczneSa
SamotneMi
MigrująceC
zacznij od...Długość ciała samic 235,6 cm (SD ± 11,8 cm), samców 230,9 cm (SD ± 11,4 cm); masa ciała samic 206,5 kg (SD ± 22,6 kg), samców 198,7 kg (SD ± 16,9 kg). Noworodki osiągają długość 114 cm i ciężar około 36 kg. Dorosłe samice są zwykle dłuższe i cięższe niż dorosłe samce. Krabojad foczy charakteryzuje się giętkim, opływowym ciałem, kończynami przekształconymi w płetwy oraz ochronną, izolującą warstwą sierści i/lub podskórnego tłuszczu. Warstwa tłuszczu zapewnia izolację cieplną, dobra pływalność i zapasy energetyczne. Zwierzęta te dobrze słyszą, szczególnie pod wodą, nie posiadając małżowin usznych.
Krabojad foczy występuje w wodach okołobiegunowych Oceanu Południowego.
Ssaki te są doskonale przystosowane do życia w wodzie, jednak muszą wracać na brzeg w czasie rozrodu.
Żyją i rozmnażają się w strefie paku lodowego, gdzie tworzą liczne stada po kilkadziesiąt sztuk. Żywią się prawie wyłącznie krylem, który cedzą przez charakterystycznie zbudowane zęby. Dojrzałość płciową uzyskują pomiędzy 3. i 4. rokiem życia.
Krabojad jest najbardziej licznym gatunkiem płetwonogich. Jego populacja jest szacowana na 15–40 milionów osobników.
W związku z uzależnieniem tego gatunku od paku lodowego, którego powierzchnia się kurczy, jego populacja wydaje się być silniej zagrożona niż pozostałych ssaków antarktycznych.
Krabojad odżywia się niemal wyłącznie pelagicznymi skorupiakami. Podstawą diety jest przede wszystkim kryl Euphausia superba. Krabojady w niewielkich ilościach żywią się także niedużymi rybami i kalmarami. Sposób w jaki zwierzęta te zdobywają pożywienie jest bardzo interesujący. Dzięki licznym guzkom na zębach tworzy się sito za pomocą którego foki mogą oddzielić kryl od wody, podobnie jak robią to wieloryby fiszbinowe. Krabojady płyną z otwartymi pyskami i zasysają wodę a niewielkie skorupiaki osadzają się na zębach. Foki te mogą także wysysać pokarm ze szczelin w dnie. Kryl zabarwia kał krabojadów na kolor czerwony.
Uzębienie, które służy głównie do przytrzymywania, a nie do rozdrabniania pokarmu, odznacza się tendencją do ujednolicenia kształtu zębów.
Żołądek jest prosty, jelita bardzo długie, jelito ślepe niewielkie. W żołądku spotyka się dużo kamyków, które być może spełniają rolę balastu.Przewody wyprowadzające trzustki i wątroby łączą się przed ujściem do dwunastnicy, tworząc wspólny zbiornik.
Wszystkie płetwonogie wychodzą na ląd lub lód, by urodzić młode i odbyć gody. Do kopulacji dochodzi zaledwie kilka dni po urodzeniu potomka (zwykle jednego), lecz zagnieżdżenie się w macicy zapłodnionego jaja następuje dopiero kilka miesięcy później. Ta tzw. przedłużona ciąża pozwala zwierzętom w tym samym czasie rodzić, karmić oraz kopulować, i dzięki temu ograniczyć przebywanie na lądzie, gdzie są najbardziej narażone na ataki wrogów, do jednego krótkiego okresu w roku.
Noworodki rodzą się pokryte wełnistym brązowoszarym futrem (lanugo). Mają około 1m długości i ważą 20-40kg.
Bardzo interesujące jest zachowanie samców podczas sezonu rozrodczego. Gdy samica szykuje się do porodu lub jest tuż po nim dołącza do niej samiec. Broni on przed innymi samcami zarówno samicę jak i jej potomka, mimo że nie jest jego biologicznym ojcem. Bardzo często jest on także agresywny w stosunku do ‚swoich podopiecznych’. Dwa tygodnie po zakończeniu laktacji dochodzi do kopulacji, która odbywa się zarówno w wodzie jak i na lądzie. Samice gryzą swoich partnerów w pysk oraz płetwy. Powoduje to, że starsze samce pokryte są niewielkimi bliznami. W pierwszym roku życia nawet 80% krabojadów pada łupem innej foki zwanej lampartem morskim
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. least concern „najmniejszej troski”). Krabojady są jednym z najbardziej licznych gatunków dużych ssaków na Ziemi.Tak dużą populację zawdzięczają człowiekowi. Wielorybnictwo doprowadziło do przetrzebienia stad wielorybów fiszbinowych, u których tak jak u krabojadów głównym pokarmem jest kryl. Stosunkowo niewielka liczba wielorybów doprowadziła do nieograniczonego rozwoju tych niewielkich skorupiaków. Baza pokarmowa krabojadów znacząco się zwiększyła, dzięki czemu doszło do wzrostu liczebności populacji. Zagrożeniem dla tego gatunku może być komercyjne poławianie kryla. Przypuszcza się, że największy negatywny wpływ na ten gatunek może mieć globalne ocieplenie. Podniesienie się temperatury o kilka stopni może doprowadzić do utraty miejsc rozrodu oraz do żerowania. Przypuszcza się, że wraz z ludźmi i ich zwierzętami, odwiedzającymi focze siedliska, mogą być przenoszone choroby, na które krabojady nie są uodpornione.
