Gruboskórzec meksykański (Dermophis mexicanus) – gatunek płaza beznogiego z rodziny Dermophiidae występujący w Ameryce Środkowej, ryjący w ściółce z liści i innych obumarłych części roślinnych.
Lą
LądoweJajorodność – najbardziej rozpowszechniona forma rozrodu płciowego zwierząt, polegająca na rozwoju zarodkowym w jaju wydalonym z organizmu matk...
Żyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Nora – podziemna kryjówka zwierzęca, jama mająca zaspokoić elementarną potrzebę schronienia, będącą biologicznie ukształtowanym warunkiem ...
Ni
Nie migrująceD
zacznij od...Dorosłe osobniki Dermophis mexicanus mają 30–50 cm długości i mają masywne, robakowate ciało, w przekroju owalne. Nie mają prawdziwego ogona. Są szarego koloru z niebieskim lub fioletowym połyskiem, na stronie grzbietowej ciemniejsze, a po bokach i w okolicy szczęk jaśniejsze. Występuje u nich wyraźne prążkowanie na całej długości ciała, wynika ono z jasnych bruzd między pierścieniami. Pierścienie są zewnętrzne, tworzone przez fałdy skórne, zwykle ich ilość jest większa niż ilość kręgów. Głowa D. mexicanus jest ścięta z przodu, dolna szczęka jest cofnięta. Między nozdrzami a oczami znajdują się czułki zmysłowe, są one zarazem chemoreceptorami i mechanoreceptorami. Powstały w większości z elementów oka, które nie są potrzebne płazom pod ziemią, od czubka czółka do komory receptorowej, otwierającej się do płata węchowego w mózgu, biegnie kanał wypełniony płynem. Oczy są pokryte skórą i nie pełnią zbyt ważnej roli jako narząd zmysłu,rozpoznają czy jest jasno czy ciemno. W szczękach D. mexicanus znajdują się liczne zęby, które przyjmują swoją dorosła postać kilka dni po porodzie, ulegają licznym wymianom. Z wiekiem przybywa ich rzędów, a co za tym idzie także liczba.
Gatunek występujący w głównie w Meksyku, od znajdującego się na zachodnim wybrzeżu Guerrero po Veracruz nad Atlantykiem. Występuje także w niektórych krajach Ameryki Środkowej: Hondurasie, Nikaragui, Salwadorze sięgając do północnych obszarów Panamy.
Osobniki Dermophis mexicanus żyją w norach, które ryją w wilgotnych glebach. Na powierzchnie wychodzą by zdobyć pokarm tylko po zmierzchu w czasie deszczu.
D. mexicanus jest drapieżnikiem. Atakuje ofiary z zaskoczenia powolnie się do nich zbliżając i szybko atakując gdy nadarzy się okazja. Mogą być oportunistami i żywić się różnymi, występującymi w glebie bezkręgowcami np.: dżdżownicami, świerszczami, termitami,a nawet małymi jaszczurkami i gryzoniami albo też specjalistami – znana jest populacja z Gwatemali, która żywiła się wyłącznie dżdżownicami.
Jest to gatunek rozdzielnopłciowy i żyworodny. Nie stwierdza się u niego dymorfizmu płciowego. Do rozrodu przystępuje po uzyskaniu dojrzałości płciowej w wieku 2 -3 lat. Zapłodnienie jest wewnętrzne. Okres godowy przypada na okres od końca kwietnia do początku czerwca. Ciąża trwa 11 miesięcy, tak więc D. mexicanus przystępuje do rozrodu tylko raz w roku. Poród między majem a czerwcem następnego roku, na początku pory deszczowej. Samica rodzi od 3 do 16 młodych osobników wielkości od 108 do 155 mm. Nie występuje wolno-żyjąca forma larwalna, ponieważ metamorfoza zachodzi podczas rozwoju płodowego.Zarodki zużywają żółtko po 3 miesiącach ciąży. Potem ich matka wydziela substancje odżywcze przez gruczoły wyściółki jajowodów, a rozwijające się płody pochłaniają ją. Mają wykształcone uzębienie, które wykorzystują do pobierania substancji odżywczych oraz stymulacji ich wydzielania. Po kilku dniach od urodzenia zęby są wymieniane na dorosłe o innym kształcie i funkcjach. Zarodki przeprowadzają wymianę gazową przez skórę oraz skrzela mające po 3 odgałęzienia główne i liczne mniejsze.
