Skalinek czerwonogardły (Petroica phoenicea) – gatunek ptaka z rodziny skalinkowatych (Petroicidae). Nie wyróżnia się podgatunków.
Mały, pulchny ptak. Samiec ciemnoszary z białą plamką nad dziobem i białym pasem na skrzydle, ogon biało obrzeżony, podgardle po dolną część tułowia płomiennoczerwone, niższa część brzucha biała. U samicy górna część korpusu szarobrązowa z jasnoszarą plamką nad dziobem i jasnoszarymi pręgami na skrzydłach: dolna część tułowia szarawa, ciemniejsza na piersi, czasem z zabarwieniem czerwonawopomarańczowym.
długość ciała 12–14 cm
11–14,5 g
Wrzesień do stycznia. W dziupli, szczelinie w korze, na skałach lub w budynkach buduje z połączonych pajęczyną pasków kory i trawy gniazdo w kształcie pękatej filiżanki. Dekoruje je mchem porostami lub korą. We wnętrzu mości włosiem, futrem i puchem roślinnym. Składa 3–4 jaja zielonkawobiałe, czerwonobrązowo lub fioletowo nakrapiane, wysiadywane przez 12–14 dni.
IUCN od 2022 roku uznaje skalinka czerwonogardłego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern); wcześniej, od 2004 roku klasyfikowano go jako gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened), a od 1988 roku jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Jest to ptak lokalnie pospolity, liczebność populacji szacuje się na około milion dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy.