Nocouszek
Nocouszek jukatański (Otonyctomys hatti) – gatunek ssaka z podrodziny gałęziaków (Tylomyinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae), jedyny przedstawiciel rodzaju nocouszek (Otonyctomys), zamieszkujący tereny na półwyspie Jukatan – w Meksyku, Belize oraz w północno-wschodniej części Gwatemali. Jest roślinożercą i prowadzi nocny tryb życia.
Nocny tryb życia – pojęcie określające zachowanie zwierząt, które śpią w ciągu dnia, zaś okresem ich największej aktywności jest noc. P...
Fitofag, roślinożerca – organizm roślinożerny, odżywiający się roślinami lub częściami roślin. W ekosystemie roślinożercy stanowią pi...
Lą
LądoweŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
H
zacznij od...Nocouszek jukatański jest gryzoniem średniej wielkości, pod względem morfologicznym bardzo podobnym do bliskiego krewnego nadrzewka kolonijnego. Ma jednak jaśniejszą sierść, a główne różnice między tymi dwoma gatunkami można zauważyć porównując anatomiczne wymiary czaszek. Uszy są krótkie, u podstawy porośnięte kępkami futra, a powyżej gołe. Ogon jest długi (stanowi około 50% łącznej długości ciała) i pokryty sierścią. Na końcu ogona włos jest dłuższy, a bliżej podstawy krótszy. Ubarwienie części brzusznej jest jasnorude, boki podpalane-ochrowe, a w części grzbietowej jest najciemniejsze – ochrowe. Wokół oczu jasne obwódki. Brak widocznych oznak dymorfizmu płciowego. Wzór zębowy O. hatti:.
Nocouszek jukatański jest gatunkiem endemicznym zamieszkującym wyłącznie tereny na półwyspie Jukatan. Występuje w Meksyku, północnym Belize oraz w północno-wschodniej części Gwatemali.
Nocouszek jukatański zamieszkuje liściaste lasy tropikalne oraz rejony wegetacji roślin wokół naturalnych studni krasowych utworzonych w skale wapiennej. W Belize siedlisko jest ograniczone do lasów liściastych na północnych równinach. Zwierzę prowadzi raczej nadrzewny tryb życia. Badacze znajdowali okazy na kłodach powalonych drzew, na lianach, na pniach drzew – na wysokości 1–2 m. Okaz obserwowany w 2005 roku w Reserva de la Biofera Ria Lagartos zamieszkiwał opuszczoną dziuplę dzięcioła w martwym drzewie na wysokości 1,8 m od ziemi. O. hatti osiedlają się także na terenach zamieszkałych przez ludzi i bywają widywane na dachach ich domostw. Naukowcy łapali niektóre okazy w pułapki zastawiane na inne gatunki gryzoni: Heteromys gaumeri, Oryzomys melanotis, Ototylomys phyllotis, oraz Peromyscus yucatanicus. Prawdopodobna jest rywalizacja o siedliska O. hatti z blisko spokrewnionym Nyctomys sumichrasti, ale ograniczona jest do niewielkich terenów w Belize.
Osobniki schwytane przez naukowców i przetrzymywane przez nich w niewoli prowadziły nocny tryb życia.
Nocouszek jukatański żywi się nasionami niskiej roślinności i krzewów, a także owocami. O. hatti padają ofiarami sów - szczątki kostne najprawdopodobniej należące do przedstawiciela tego gatunku, znaleziono podczas badania odchodów lokalnej sowy w okolicy Chichén Itzá. Na nocouszekach jukatańskich pasożytują roztocza Eutrombicula alfreddugesi.
Samica może rodzić dwa razy w ciągu roku – latem i w zimie. Matki z młodymi były spotykane w październiku i lipcu, ale podczas badania populacji w Quintana Roo znajdowano karmiące samice także w lutym.
