Drzym mały (Micromonacha lanceolata) – gatunek małego ptaka z rodziny drzymów (Bucconidae). Występuje w Ameryce Centralnej i Południowej. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Długość ciała wynosi 13–15 cm, masa ciała 19–22 g. Wymiary szczegółowe u jednego osobnika nieznanej płci: długość skrzydła: 61 mm, długość dzioba (górna krawędź): 21,9 mm, długość skoku: 16 mm, długość ogona: 43,3 mm.
Wierzch ciała rdzawobrązowy. Kantarek i przód głowy biały, od wierzchu głowy oddziela je wąski, czarny pasek. Spód ciała biały, wyróżniają się czarne stosiny. Okolice kloaki porastają pióra rdzawe. Sterówki z wierzchu zbliżone barwą do wierzchu ciała, od spodu bardziej popielate. Na bocznych sterówkach przed ich końcami występuje czarny pas. Pokrywy podskrzydłowe płowobiałe.
Zasięg występowania drzyma małego obejmuje obszar karaibskich stoków Kostaryki i zachodnio-centralnej Panamy, zachodnią, południowo-zachodnią i południowo-centralną Kolumbię na południe przez Andy – po ich stronie zachodniej po północno-zachodni Ekwador, a po wschodniej po północno-wschodnie Peru, zachodnią Brazylię i centralną Boliwię. Do 2000 w Boliwii był stwierdzany jedynie 3 razy.
Ekologia tych ptaków jest bardzo słabo poznana. Wiadomo, że zamieszkują lokalnie wilgotne, nizinne lasy i zbocza górskie. Odnotowywane były na wysokości 300–2100 m n.p.m., jednak przeważnie poniżej 1500 m n.p.m. Ze względu na zwyczaje i niewyróżniający się głos tych ptaków łatwo je przeoczyć. Odzywają się 1–5 wysokimi, cienkimi, prostymi i wzrastającymi gwizdami. Żywią się owadami, w tym prostoskrzydłymi; zjadają również jagody.
Do 2000 rozród drzymów małych nie został opisany. Tamtego roku po raz pierwszy opisano gniazdo gatunku znalezione 19 maja. Miało formę głębokiej na 40 cm nory wykopanej w nasypie ścieżki 73 cm nad powierzchnią gruntu. Wejście było okrągłe o wymiarach blisko 5 na 6 cm. Zawierało 2 jaja o czysto białej skorupce. 31 maja były nadal niewyklute.
IUCN od 2000 uznaje drzyma małego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern); wcześniej klasyfikowała go jako gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened). W 1996 ptak ten opisywany był jako rzadki i rozmieszczony plamowo. W 2019 organizacja Partners in Flight szacowała, że liczebność światowej populacji mieści się w przedziale 50–500 tysięcy dorosłych osobników, a jej trend jest lekko spadkowy. Drzymy małe zdają się do pewnego stopnia tolerować wpływ człowieka na środowisko. Zamieszkują również obszary chronione, np. Park Narodowy Podocarpus i Park Narodowy Yasuní (Ekwador).
