Skamielinowiec laotański, laotański szczur skalny, zwany czasem „szczuro-wiewiórką” (Laonastes aenigmamus) – gatunek gryzonia opisany w 2005 roku przez Paulinę Jenkins i współautorów z Muzeum Historii Naturalnej na podstawie egzemplarzy zebranych w prowincji Khammouan w Laosie. Na podstawie badań morfologicznych i molekularnych zespół badawczy uznał, że odkryto gatunek tak odmienny od pozostałych gryzoni, iż utworzono nową dla świata nauki rodzinę Laonastidae. Jednakże w 2006 decyzja o potrzebie nowej rodziny w rzędzie gryzoni została zakwestionowana przez Mary Dawson. W artykule opublikowanym w czasopiśmie „Science” Dawson i współpracownicy argumentowali, że skamielinowiec laotański jest członkiem uważanej za wymarłą przed 11 milionami lat rodziny gundioszczurowatych (Diatomyidae). Według Dawson gatunek ten jest przykładem efektu Łazarza wśród współczesnych ssaków.
Zwierzę porównuje się z wyglądu do dużego szczura, przerastając go istotnie. Długość ciała (bez ogona) 213–300 mm, długość ogona 123–161 mm; masa ciała 309–414 g.
Gryzoń ma paciorkowate oczy.
Skamielinowiec charakteryzuje się czaszką o cechach mieszanych, zarówno sciuromorficznych (jak u wiewiórkoksztatłnych), jak i hystrikomorficznych (jak u jeżozwierzokształtnych). Pysk ma wydłużony, zaopatrzone w długie wąsy czuciowe. Zarówno szczęka, jak i połowa żuchwy mieszczą pojedynczy siekacz, żadnego kła, jeden przedtrzonowiec i trzy trzonowce. Zwierzę spożywa głównie rośliny, zwłaszcza liście, najchętniej roślin z rodziny wilczomleczowatych, zawierających mleczko zasobne w terpeny. Niekiedy jednak spożywa także pokarm zwierzęcy. Żywi się prawdopodobnie nocą, na co wskazuje obecność jego kości w wypluwkach żerujących nocą sów. Pokarmu poszukuje na dnie lasu tropikalnego, pomiędzy skałami.
Ciało wieńczy długi, gruby i owłosiony ogon, nasuwający na myśli kitę wiewiórki.
Biologia skamielinowca laotańskiego nie została gruntownie poznana. Prawdopodobnie nie ma jakiegoś jednego okresu rozrodu, rozmnaża się w różnych porach. Samica zachodzi w ciążę, po której wydaje na świat pojedyncze dziecko. Noworodek jest dobrze rozwinięty.
Zasięg występowania skamielinowca laotańskiego obejmuje środkowy Laos, dokładniej prowincję Khammouan, a także przylegającą część Wietnamu.
Zwierzę zamieszkuje las tropikalny porastający formacje krasowe, zasobne w szczeliny skalne i groty, dostarczające mu kryjówek.
Wydaje się, że skamielinowiec laotański nie należy do zwierząt rzadkich. Spotykano go w różnych miejscach, a odłowione osobniki cechowały się istotną różnorodnością genetyczną. rozważa się możliwość, że nie chodzi w istocie o pojedynczy gatunek, a o więcej gatunków kryptycznych.
W Wietnamie skamielinowca odławia się. Ceni się tam jego mięso. Celem odłowu stosuje się pułapki, a schwytane gryzonie lądują później na targach. Może to mu zagrażać, podobnie jak zmiany środowiskowe niszczące lasy tropikalne, związane z wycinką lasów i wydobycie surowców. Wedle Błaszaka IUCN przypisuje gatunkowi status zagrożonego (EN), jednak sama IUCN podaje LC.
