Poświerka zwyczajna, poświerka, poświerka szponiasta (Calcarius lapponicus) – gatunek małego wędrownego ptaka z rodziny poświerek (Calcariidae), wcześniej zaliczany do trznadlowatych (Emberizidae). Występuje w Eurazji i Ameryce Północnej, w sezonie lęgowym w strefie tundry. W Polsce nieliczny ptak przelotny i zimujący. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Poszczególne podgatunki w sezonie lęgowym zamieszkują:
W sezonie lęgowym zamieszkuje tundrę; unika lasów, zarośli czy obszarów skalistych. Zimą zasiedla otwarte przestrzenie takie jak łąki, pastwiska z krótką trawą, ścierniska czy brzegi jezior.
Wyprowadza jeden lęg w sezonie. Samica buduje gniazdo na ziemi – w zagłębieniu w mchu lub innej roślinności. Ma ono kształt filiżanki, jest zbudowane z traw i mchu, wyścielone drobną trawą i piórami. W zniesieniu zwykle 4–6 jaj. Wysiadywaniem zajmuje się wyłącznie samica przez 12–13 dni. W tym okresie jest czasami karmiona przez samca. Karmieniem piskląt zajmują się oboje rodzice. Młode opuszczają gniazdo po 8–10 dniach od wyklucia.
Żywi się nasionami i bezkręgowcami. W okresie letnim oprócz nasion zjada owady i ich larwy oraz pająki. Zimą żywi się nasionami traw, turzyc i chwastów.
IUCN uznaje poświerkę zwyczajną za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji, wstępnie obliczona w oparciu o szacunki organizacji BirdLife International dla Europy na rok 2015, mieści się w przedziale 50–200 milionów dorosłych osobników. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy, choć populacja europejska w latach 1980–2013 odnotowała umiarkowany spadek liczebności.
Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.
