Filipinomysz długonosa (Apomys sacobianus) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie na Filipinach.
Długość ciała (bez ogona) 135–158 mm, długość ogona 115–159 mm, długość ucha 21–25 mm, długość tylnej stopy 34–40 mm; masa ciała 71–105 g. Gryzoń ten jest morfologicznie podobny do filipinomyszy reliktowej (A. abrae) z północy wyspy Luzon. Ma trochę większe rozmiary ciała i bardziej szare futro. Gatunek jest słabo znany, jedynie holotyp jest pewnym okazem; inne doniesienia mogą dotyczyć pokrewnych gatunków z grupy A. abrae.
Filipinomysz długonosa znany jest tylko z podgórza i niższych wysokości góry Pinatubo, w górach Zambales, w zachodniej części Luzonu, na Filipinach; może być bardziej rozpowszechniony w górach Zambales, które są słabo zbadane pod kątem małych ssaków.
Holotyp został znaleziony w nizinnym lesie wtórnym
Ograniczony stan wiedzy o gatunku utrudnia przyznanie mu statusu zagrożenia, ale w 2016 Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznała go za gatunek najmniejszej troski. Nie są znane zagrożenia dla tego gatunku ani liczebność populacji. Miejsce typowe zostało dotknięte skutkami wybuchu wulkanu Pinatubo.
Badania prowadzone od 2011 roku wykazały, że mimo drastycznego przekształcenia środowiska przez erupcję Pinatubo gatunek ten przetrwał i jest liczny.
