Szczeciogonek eukaliptusowy (Stipiturus mallee) – gatunek małego ptaka z rodziny chwostkowatych (Maluridae). Występuje w południowo-wschodniej Australii. Zagrożony wyginięciem.
Długość ciała wynosi 13,5–15 cm, masa ciała 4–7 g. Występuje dymorfizm płciowy w upierzeniu. U samca kasztanowa (rdzawa) czapeczka), sterówki żółtobrązowe. Reszta wierzchu ciała oliwkowobrązowa, każde z piór zdobi ciemny pas. Kantarek, gardło i pierś jasna, fioletowoniebieska; pozostałą część spodu ciała porastają pióra szarobrązowe. Samica ma białe okolice oczu, a kolor rdzawy obejmuje wyłącznie czoło.
Szczeciogonki eukaliptusowe zamieszkują części Australii położone na południe od rzeki Murray i południowo-zachodni stan Wiktoria. Obecnie ptaki te występują już głównie na 2 chronionych obszarach, w parkach Ngarkat i Billiatt.
Środowiskiem życia szczeciogonków eukaliptusowych są przeważnie luźne zadrzewienia eukaliptusów i żywiczlinów (Callitris), również i malee z trawami z rodzaju Triodia i zarośla traw Triodia z wrzosami. Chwostki te żyją w niewielkich (4–8 osobników) grupach podczas zimy, w sezonie lęgowym łączą się w pary i zajmują terytorium wielkości 3–5 ha. Pożywienie szczeciogonków eukaliptusowych stanowią owady, prawdopodobnie również nasiona. Skład diety słabo poznany. Ptaki te odzywają się wysokim szczebiotem. Głos kontaktowy to wysokie trii, głos ostrzegawczy to głośniejsze trrt.
Sezon lęgowy trwa od września do listopada. Gniazdo buduje samica, jest ono zamknięte. Na budulec składają się włókna roślinne, pajęczyny, pióra i inny miękki materiał. Ulokowane jest w kępie trawy. Zniesienie liczy zwykle 3 jaja.
Od 2008 IUCN uznaje szczeciogonka eukaliptusowego za gatunek zagrożony wyginięciem (EN, Endangered). Wcześniej, od 2000, miał on status gatunku narażonego (VU, Vulnerable). Zagrożeniem dla tych ptaków jest fragmentacja środowiska przez przekształcanie go w obszary rolnicze i pastwiska. Według danych z 2006, ówczesne spadki liczebności w Australii Południowej zbiegały się z suszami i rozległymi pożarami.
