Duk wspaniały, duk (Pygathrix nemaeus) – barwny gatunek ssaka naczelnego z podrodziny gerez (Colobinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae). Nazwa „duk” pochodzi z języka wietnamskiego.
Długość ciała (bez ogona) samic 49–57 cm, samców 55–63 cm, długość ogona samic 42–59 cm, samców 52–66 cm; masa ciała samic 6–8 kg, samców 8–11,6 kg. Ubarwienie jest zależne od podgatunku. Wspólną cechą wszystkich podgatunków jest szary grzbiet i biały ogon. Młode do 10 miesiąca życia cechują barwy jaśniejsze niż u dorosłych osobników.
Duk wspaniały występuje we wschodnio-środkowym i południowo-wschodnim Laosie, północnym i środkowym Wietnamie (ale w bardzo rozproszonych populacjach) oraz na niewielkim obszarze w północno-wschodniej Kambodży (Vœn Sai, prowincja Rôttanak Kiri). Stare zapisy z wyspy Hajnan wydają się być błędne.
Duki są zwierzętami nadrzewnymi, prowadzą dzienny tryb życia. Przebywają w stadach złożonych zwykle z 4-15, a czasem 30-50 osobników. Wykazują wysoko rozwinięte zachowania socjalne, mają bogaty repertuar sygnałów wizualnych, dotykowych i głosowych. Pożywienie duków stanowią przede wszystkim młode liście, również owoce i kwiaty. Nie piją wody. Samice dojrzewają płciowo w wieku 4 lat, samce 4-5 lat. Ciąża trwa 165-190 dni. Samica rodzi jedno młode, porody bliźniacze należą do rzadkości. W niewoli notowano osobniki żyjące ponad 24 lata.
Ludzie polują na duki wspaniałe dla mięsa i sportu. Podczas wojny wietnamskiej duki były ofiarami nalotów dywanowych. Czasami małpy te są poławiane i sprzedawane jako zwierzęta domowe, pomimo obowiązującego zakazu. Gatunek jest objęty konwencją waszyngtońską CITES (załącznik I). Poławiano je również jako zwierzęta doświadczalne do badań medycznych. Kolejne zagrożenie duków stanowi wycinka lasów.