Śnieżyca duża, gęś śnieżna (Anser caerulescens) – gatunek dużego, wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Występuje w dwóch odmianach barwnych: jasnej i ciemnej. Zamieszkuje Amerykę Północną (wraz z Grenlandią) i rosyjską Wyspę Wrangla. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Dz
DzienneRo
RoślinożerneFitofag, roślinożerca – organizm roślinożerny, odżywiający się roślinami lub częściami roślin. W ekosystemie roślinożercy stanowią pi...
Lu
LudożerneFoliofag - fitofag wyspecjalizowany w zjadaniu liści. Ponieważ liście zawierają dużo ciężkostrawnej celulozy, a także stanowią relatywnie ...
Tr
TrawożernePó
PółwodnePt
Ptactwo wodnePr
PrzedspołeczneZw
Zwierzęta pasące sięWypas – wyprowadzanie i pilnowanie grupy zwierząt na pastwiskach, co jest ściśle związane z gospodarką pasterską. W Beskidach wypasano najcze...
Lą
LądoweTe
TerytorialneTerytorium – obszar zajmowany wyłącznie przez jedno zwierzę lub grupę zwierząt. Własne terytorium zwiększa szanse przeżycia osobnika, gdyż z...
St
StadneJa
JajorodneJajorodność – najbardziej rozpowszechniona forma rozrodu płciowego zwierząt, polegająca na rozwoju zarodkowym w jaju wydalonym z organizmu matk...
Zw
Zwierzęta monogamiiMonogamia – najbardziej rozpowszechniony typ związku małżeńskiego, w którym jedna osoba związana jest trwale z jednym partnerem. Monogamicznos...
st
stadne ptakiSp
SpołeczneKo
KolonijneKolonia – forma współżycia organizmów, np. kolonia lęgowa lub forma życiowa organizmów (morfologia, fizjologia) polegająca na tworzeniu prze...
Mi
MigrująceS
zacznij od...Obie płcie są do siebie podobne, choć samce przeciętnie są nieco większe. Występuje w dwóch odmianach barwnych: jasnej i ciemnej. Odmiana jasna jest biała, oprócz czarnych lotek pierwszego rzędu i szarych pokryw skrzydłowych pierwszego rzędu. Czasami występują rdzawopomarańczowe plamy na głowie i górnej części szyi – jest to skutek żerowania w osadach lub błocie zawierających tlenki żelaza. Odmiana ta jest podobna do śnieżycy małej, ale jest od niej większa, ma też inny dziób. Odmiana ciemna jest ciemnoszaro-brązowa, z wyjątkiem białej głowy i przodu górnej części szyi; lotki czarniawe, lotki drugiego rzędu mają białawe lub jasnoszare obwódki.
U podgatunku nominatywnego odmiana ciemna występuje pospolicie. Podgatunek atlanticus jest nieco większy, a odmiana ciemna jest u niego skrajnie rzadka.
Poszczególne podgatunki zamieszkują:
Sporadycznie bywa obserwowana w Polsce (do 2020 odnotowano 65 stwierdzeń, łącznie obserwowano 94 osobniki), ze względu jednak na to, że nie ma pewności, czy były to pojawy naturalne, gatunkowi temu nadano kategorię D w klasyfikacji AERC i nie jest on zaliczany do awifauny Polski.
Jest wędrowna, gniazduje w tundrze, a zimuje na wilgotnych i pokrytych trawą obszarach. Składa od 3 do 5 jaj i wysiaduje je przez 22–25 dni. W zimie zwykle spotykana w stadach z innymi gatunkami, najczęściej z gęsią białoczelną. Podczas lotu odzywa się gdaczącymi okrzykami „koik” lub podobnymi.
Żywi się niemal wyłącznie materiałem roślinnym – zjada trawy, korzenie, bulwy, liście, łodygi i torebki nasienne różnych roślin wodnych i turzyc; zimą także zboża i warzywa.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje śnieżycę dużą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2020 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność światowej populacji na 16 milionów dorosłych osobników. Trend liczebności populacji jest rosnący.
