Puchacz śnieżny, sowa śnieżna (Bubo scandiacus) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny puszczykowatych (Strigidae). Narażony na wyginięcie.
Dz
DzienneMi
MięsożerneNa
NadrzewneLą
LądoweZw
Zwierzęta drapieżne przez zasadzckeZw
Zwierzęta oswojoneNo
NomadyczneTe
TerytorialneTerytorium – obszar zajmowany wyłącznie przez jedno zwierzę lub grupę zwierząt. Własne terytorium zwiększa szanse przeżycia osobnika, gdyż z...
Ja
JajorodneJajorodność – najbardziej rozpowszechniona forma rozrodu płciowego zwierząt, polegająca na rozwoju zarodkowym w jaju wydalonym z organizmu matk...
La
Latające ptakiZw
Zwierzęta szybująceLot ślizgowy – rodzaj lotu, w którym poruszający się obiekt nie jest w jego trakcie napędzany.Pojęcie stosowane jest do: samolotów oraz inny...
Zw
Zwierzęta monogamiiMonogamia – najbardziej rozpowszechniony typ związku małżeńskiego, w którym jedna osoba związana jest trwale z jednym partnerem. Monogamicznos...
Sa
SamotneMi
MigrująceS
zacznij od...Cę
Cętkowane zwierzętaPt
Ptaki prowincji KanadyDuży ptak, wielkości puchacza. Wyraźna biała szlara, wokół dzioba długie miękkie pióra. Nogi i palce obficie opierzone. Dymorfizm płciowy w upierzeniu: samiec – nieomal czysto biały, niewiele brązowych plamek, najliczniejszych na lotkach i sterówkach oraz barkówkach i pokrywach skrzydłowych. Samica większa, a plamki zlewają się w poprzeczne pręgi. Młode z jeszcze większą ilością barwy brązowej.
Gniazduje w tundrze Eurazji i Ameryki Północnej, także w północnej Grenlandii. Sporadyczne lęgi odnotowano na Islandii i Szetlandach (północna Wielka Brytania). Zimuje na południe od zasięgu letniego, w tym na prawie całym Półwyspie Skandynawskim, w środkowej Azji oraz tajdze i północnej części Wielkich Równin Ameryki Północnej.
Gatunek zaliczany do awifauny Polski, bardzo rzadko do niej zalatujący, głównie w okresie zimowym – od października do lutego. Można go zaobserwować tylko podczas niektórych zim i przede wszystkim w północnej części kraju. Inwazyjne pojawy w kraju odnotowano zimą 1920/21 i 1932/33.
Tundra, przy ciężkiej zimie przelatują na południe, jednak wędrówki są nieregularne, a migruje zmienna liczba osobników.
Samce puchacza śnieżnego wydają monotonne krooh, krooh, krooh…, najczęściej siedząc na gałęzi.
Gryzonie (głównie lemingi) i ptaki. Czasami poluje na ryby. Im mniej pokarmu, tym większą jego część stanowią gryzonie. Poluje za dnia.
Gniazdo na ziemi, w płytkim zagłębieniu. Okres lęgowy przypada na maj i czerwiec. W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w maju 5–14 jaj. Jaja składane w odstępach kilkudniowych, wysiadywane są od zniesienia pierwszego jaja przez okres 5 tygodni. Pisklętami zajmują się obydwoje rodzice.
Od 2017 roku Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje puchacza śnieżnego za gatunek narażony na wyginięcie (VU, Vulnerable). Wcześniej miał on status gatunku najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność światowej populacji szacuje się na około 28 tysięcy dorosłych osobników. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy.
W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej.
