Długość ciała (bez ogona) 57–73 mm, długość ogona 102–113 mm, długość ucha 12,5–15 mm, długość tylnej stopy 17–19 mm; masa ciała 7,2–13 g. Jest to niewielki ssak podobny z wyglądu do myszy o długim ogonie. Wierzch ciała szarobrązowy, bez ciemnych pręg (co odróżnia ją od smużki stepowej i leśnej), brzuch szary lub bladożółty.
Smużka tienszańska występuje we wschodnich górach Tarbagataj (w tym góry Saur), Tienszanie (na wschód od doliny rzeki Czatkał) i prawdopodobnie Ałatau Dżungarski we wschodnim Kazachstanie i północno-zachodniej Chińskiej Republice Ludowej (zachodni Sinciang).
Gryzoń ten jest spotykany od stepów u podnóży gór (500 m n.p.m.), poprzez lasy górskie (liściaste i szpilkowe) aż po piętro halne Tienszanu (3200 m n.p.m., oprócz zachodnich obrzeży tego systemu górskiego), prawdopodobnie także w Tarbagataju. Najpospolitsza jest w lasostepach, na dolnej i górnej granicy lasów. Smużka tienszańska jest aktywna głównie o zmroku. Hibernuje, zależnie od wysokości na której żyje okres jej aktywności przypada na 3–5 miesięcy w roku; w regionie jeziora Issyk-kul jest aktywna od drugiej połowy maja lub początku czerwca do początku października. Wiosną i w pierwszej połowie lata żeruje, żywiąc się głównie drobnymi zwierzętami (owadami, mięczakami i dżdżownicami), od czerwca w jej diecie dominuje pokarm roślinny (nasiona i jagody). Rozmnaża się raz w roku, w pierwszej połowie lipca. W miocie rodzi się od 3 do 7 młodych.
Gryzoń ten jest szeroko rozprzestrzeniony. Choć jego liczebność podlega dużym fluktuacjom, a ogólny trend nie jest znany, nie ma powodów, aby podejrzewać, że gatunek jest zagrożony. Obecnie jest uznawana za gatunek najmniejszej troski.
