Łabędź czarnodzioby (Cygnus columbianus) – gatunek dużego ptaka z podrodziny gęsi (Anserinae) w rodzinie kaczkowatych (Anatidae).
Długość ciała ok. 110–120 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 190 cm; masa ciała samic 4,1–9 kg, samców 3,8–10,5 kg. Najmniejszy łabędź Europy. W porównaniu z innymi łabędziami ma krótszą i masywniejszą szyję. Obie płcie są ubarwione czysto biało, dziób czarny z żółtą plamą u nasady, nie sięgającą do otworów nosowych (znacznie mniejszą u C. c. columbianus niż u C. c. bewickii). Nogi czarne. Młode brudnoszare z różowym dziobem o czarnej końcówce, białawym u nasady.
Łabędź czarnodzioby występuje w zależności od podgatunku:
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje łabędzia czarnodziobego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Organizacja Wetlands International w 2016 roku szacowała liczebność światowej populacji na 317–336 tysięcy osobników. W 2015 roku BirdLife International szacowało liczebność populacji europejskiej na 5000–6000 par lęgowych. Trend liczebności populacji nie jest znany.
W Polsce gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.
