Obrożnik labradorski (Dicrostonyx hudsonius) – gatunek ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Lą
LądoweŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Nora – podziemna kryjówka zwierzęca, jama mająca zaspokoić elementarną potrzebę schronienia, będącą biologicznie ukształtowanym warunkiem ...
U
zacznij od...Długość ciała (bez ogona) 112–160 mm, długość ogona 12–22 mm, długość tylnej stopy 20–25 mm; masa ciała 40–90 g.
Obrożnik labradorski występuje w północno-wschodniej Kanadzie, w północnym Quebecu i Labradorze, w tym na Wyspach Belchera i Wyspach Króla Jerzego.
Zwierzęta te zamieszkują tundrę od poziomu morza do 1000 m n.p.m. Tworzą małe kolonie, typowo zajmujące obszar ok. 1 akra. Są aktywne przez cały rok.
Sezon rozrodczy trwa od marca do początku września, gryzonie budują gniazda w podziemnych korytarzach. Ciąża trwa 22 do 26 dni, typowo rodzi się od 4 do 5 młodych. Rocznie samica wydaje na świat dwa do trzech miotów.
Ze względu na dosyć szeroki zasięg występowania i dużą liczebność, jest to gatunek najmniejszej troski. Gęstość populacji, w zależności od miejsca, zmienia się od jednego do ponad 140 osobników na akr; prawdopodobnie lemingi te podlegają dużym wahaniom populacji co dwa do pięciu lat.
