Żywiak chlebowiec (Stegobium paniceum) – niewielki chrząszcz z rodziny kołatkowatych.
Żywiak to niewielki ciemnobrązowy, rdzawy lub brunatny chrząszcz. Na pokrywach skrzydeł występują kropki ułożone w podłużne rzędy, oraz drobne owłosienie dwojakiego rodzaju: przylegające i odstające. Dorasta do 2 - 5 mm długości. Dojrzały żywiak dobrze lata.
Rozpowszechniony na całym świecie, szczególnie w regionach o cieplejszym klimacie. Występuje także w Polsce, będąc pospolitym gatunkiem, choć uważanym za obcy. W chłodniejszych regionach związany tylko z siedzibami ludzkimi, a w ogóle nie występuje w najbardziej chłodnych rejonach, jak północna Skandynawia.
Najczęściej odżywia się suchą żywnością gromadzoną przez człowieka. Można go znaleźć w suchym pieczywie, herbacie, przyprawach, ziołach, suszonych grzybach i owocach. Żeruje także na zbiorach bibliotecznych (szkodnik książek) oraz lekach - ang. nazwa żywiaka to "żuk apteczny".
W ciepłym klimacie mogą występować 2-3 pokolenia rocznie. W klimacie umiarkowanym rozwój trwa około 200 dni, więc rocznie żyje jedno pokolenie. Okres składania jaj trwa trzy tygodnie, a ich suma dochodzi do 100. Rozwój odbywa się temperaturze 12 - 35 °C. Samica składa po kilka (2 - 5) jajeczek w dogodnych miejscach. Larwy wykluwają się po ok. 1 - 2 tygodniach. Mają barwę białawą, głowę brunatną, są wygięte (w kształcie rogalika). Stadium larwalne trwa ok. 60 dni. Przechodzi przeobrażenie zupełne, stadium poczwarki trwa ok. 15 dni. Masowy wylot dorosłych osobników ma miejsce w czerwcu i lipcu..
