Buidelduivel
De Tasmaanse duivel (Sarcophilus harrisii) (ook wel buidelduivel) is een vleesetend buideldier uit de familie echte roofbuideldieren (Dasyuridae), dat voornamelijk op het Australische eiland Tasmanië voorkomt. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Pierre Boitard in 1841.
Na
NachtelijkCr
CrepusculairVl
Vleesetende dierenAa
AaseterTe
TerrestrischeAl
Altrische dierenLe
LevendbarendBo
BoombewonendeTe
TerritoriaalHi
Hinderlaag roofdierTo
Top roofdierenAc
Achtervolgende roofdierenPo
PolygynandrieSo
Solitaire dierenGe
Geen migrantT
begint metVe
Venijnige dierenLa
Langzame dierenDe Tasmaanse duivel is ongeveer 70 tot 110 cm lang, exclusief een 30 cm lange staart. Het dier heeft een grote kop, een bek met krachtige kaken en het heeft zwakke achterpoten. Het dier heeft een duidelijk zwartachtig bont met witte flarden op de keel, aan beide kanten van de buik en op het achterdeel. De Tasmaanse duivel is intolerant voor soortgenoten. Het dier is zeer sterk voor zijn grootte en het jaagt op dieren die kleiner zijn dan het dier zelf, zoals kleine kangoeroes, knaagdieren, hagedissen en andere kleine dieren. Het leeft in holen in rotsachtige gebieden.
Tasmaanse duivels werpen zo'n 20-30 jongen per keer; in hun buidel is er echter maar plaats voor vier dieren, waardoor de rest sterft. Van de vier overlevende jongen overleeft er maar één het eerste jaar.
Net als vroeger op de nu uitgestorven buidelwolf, werd (tot 1941, toen de soort beschermd werd) op de Tasmaanse duivel gejaagd wegens zijn gevaar voor huisdieren en gevogelte. Toch zijn er op afgelegen gebieden van Tasmanië nog grote aantallen aanwezig. Sinds de jaren 90 van de 20ste eeuw neemt de populatie echter sterk af. In oktober 2020 werden voor het eerst opnieuw Tasmaanse duivels uitgezet op het Australische vasteland.
Uit een overheidsstudie bleek dat in januari 2005 het aantal Tasmaanse duivels al fors gedaald was tot ongeveer 75.000 dieren. In 2007 startte Australië een campagne om de Tasmaanse duivel te behoeden voor uitsterven. In deze actie speelde de tekenfilmfiguur Tasmanian Devil uit Looney Tunes een belangrijke rol. De Tasmaanse duivel bleef echter kampen met de ziekte en in 2009 zeiden de Australiërs dat er een hekwerk op het Australische eiland Tasmanië moest worden gebouwd om het voortbestaan van de Tasmaanse duivel te garanderen. Het buideldier werd nog steeds met uitsterven bedreigd door de besmettelijke ziekte waarmee begin 2009 inmiddels twee derde van de populatie besmet was. Met een hek om een deel van het land wilde men de ziekte binnen de perken houden.
De Tasmaanse duivel kwam tot 3000 jaar geleden ook op het Australische vasteland voor. Eind 2020 zijn in het natuurgebied Barrington Tops in Nieuw-Zuid-Wales 26 exemplaren opnieuw geïntroduceerd. Eind mei 2021 werden hieruit de eerste jongen geboren.
Tasmaanse duivels kunnen worden getemd, maar zijn ongeschikt als huisdier. Ze ruiken onaangenaam en zijn niet erg aaibaar.
