Modrogłówek
Modrogłówka (Ifrita kowaldi) – gatunek ptaka z rodziny modrogłówek (Ifritidae), której jest jedynym przedstawicielem. Mały ptak zamieszkujący endemicznie Nową Gwineę, nie jest zagrożony wyginięciem. Modrogłówki należą do drugiego, obok Pitohui, rodzaju, którego przedstawiciele są trujący. Pochodzenie batrachotoksyn znajdujących się w ciele ptaków z obu rodzajów jest niejasne, prawdopodobnie ptaki pozyskują ją z pokarmu.
Entomofag, owadożerca – zwierzę lub rzadziej roślina odżywiające się owadami – zarówno larwami, poczwarkami, jak i dorosłymi owadami. Entomo...
Lą
LądoweJajorodność – najbardziej rozpowszechniona forma rozrodu płciowego zwierząt, polegająca na rozwoju zarodkowym w jaju wydalonym z organizmu matk...
Ni
Nie migrująceB
zacznij od...Długość ciała 16–17 cm, masa ciała 34–36 g. U samca podgatunku nominatywnego pióra korony czarne z błyszczącymi, niebieskimi końcówkami (korona sprawia wrażenie niebieskiej z czarnymi piórami pośrodku i na jej granicach), środkowa część karku z małą, ochrową łatą. Powierzchnia między okiem a nasadą dzioba biaława, boki głowy ochrowe, nad oczodołami krótka biała linia, za oczodołami biała lub płowa linia ciągnąca się do ucha. Górne części ciała, w tym pokrywy nadskrzydłowe i ogon, ciemnobrązowe. Dolne części ciała ochrowe, gardło jaśniejsze, brzuch i boki jasnooliwkowe. Tęczówka ciemnobrązowa, dziób brązowy, nogi szaro-oliwkowe. Samica podobna do samca, ale linia zaoczodołowa koloru blado-ochrowego. Osobniki młodociane przypominają samicę, ale czoło jest koloru ochrowo-brązowego, pióra na skrzydle ochrowe. Podgatunek brunnea różni się od nominatywnego brązowo-oliwkowymi górnymi częściami ciała, natomiast lotki i ogon są bardziej rdzawo-brązowe.
Modrogłówka występuje w Nowej Gwinei, zamieszkując w zależności od podgatunku:
Modrogłówka jest najprawdopodobniej gatunkiem osiadłym, zamieszkującym górskie lasy, w szczególności lasy omszałe. Występuje na wysokości 1460–3680 m n.p.m., głównie na 2000–2900 m n.p.m.
W skład pożywienia modrogłówki wchodzą głównie owady, w tym chrząszcze (Coleoptera), od czasu do czasu uzupełnia pokarm o miękkie owoce. Pokarm zdobywa na opadłych polanach lub na gałęziach drzew. Skrada się w górę pnia i na gałęzie w sposób podobny do kowalików (Sitta). Wisząc na gałęziach, używając ogona jako podpory, sonduje językiem porastający je mech. Łączy się w stada z innymi żerującymi ptakami.
Gniazdo z jajem obserwowano we wrześniu, gniazda z pisklęciem w październiku oraz pod koniec listopada, pierzące się ptaki pod koniec sierpnia, co wskazuje, że okres rozrodczy przypada na środkową i późną porę suchą, początek pory deszczowej i co najmniej koniec pory deszczowej. Gniazdo głębokie, pokaźnych rozmiarów, o kształcie grubościennej miski, wyłożone zielonym mchem i liśćmi paproci, drobnymi pnączami lub korzonkami, zazwyczaj umieszczone na drzewie 3,6 m nad ziemią. Samica składa jedno białe z jasnoczarnymi i fioletowo-czarnymi plamami jajo, o średnicy 25,8×20,7 mm. Brak dalszych informacji na temat wychowu młodych.
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody został zaliczony do kategorii LC (ang. Least Concern – najmniejszej troski). Wielkość globalnej populacji nie jest znana, ale gatunek ten ocenia się jako dość pospolity, choć słabo rozpowszechniony w wielu miejscach jego występowania. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku, BirdLife International ocenia trend liczebności populacji jako stabilny.
