Zębolita olbrzymia, pancernik olbrzymi (Priodontes maximus) – gatunek ssaka z podrodziny bolit (Tolypeutinae) w obrębie rodziny Chlamyphoridae.
Zębolita olbrzymia to największy przedstawiciel swojej rodziny. Długość ciała (bez ogona) 750–1000 mm, długość ogona 400–500 mm, długość ucha 58–60 mm, długość tylnej stopy 180–197 mm; masa ciała 20–60 kg (w niewoli do 80 kg). Zauważalny dymorfizm płciowy, samice są mniejsze i lżejsze od samców.
Oczy: Są stosunkowo małe, ponieważ pancernik olbrzymi wychodzi w nocy i polega głównie na znakomitym węchu.
Skóra (Pancerz): Płytki kostne, pokryte na wierzchu warstwą rogową, ułożone są w kilka ruchomych pasów i okrywają całe ciało wraz z głową. Pancerz na grzbiecie składa się z 11-13 szeregów płytek, zaś odcinek szyjny 3 bądź 4 rzędów. Brzegi pancerza białawe.
Kończyny przednie: Każda z kończyn ma 5 palców. Trzeci palec przednich kończyn posiada dorastający do 30 cm sierpowaty pazur. Zwierzę wykorzystuje go do obrony, kopania nor oraz do rozgrzebywania kopców termitów i mrówek.
Ogon: Jest potężny i opancerzony, zaatakowanemu zwierzęciu służy do obrony. Mierzy około 50 cm.
Zębolita olbrzymia występuje w północnej i środkowej Ameryce Południowej na wschód od Andów, w Kolumbii, Wenezueli, Gujanie, Brazylii, Ekwadorze, Peru, Boliwii, Paragwaju i północnej Argentynie. Żyje w pobliżu wody. Gatunek rzadki.
Zębolitę olbrzymią cechuje specjalizacja pokarmowa. Główny składnik diety stanowią termity i mrówki. Reguluje, więc wielkość ich populacji. Niekiedy żywi się drobnymi kręgowcami, padliną, a także pokarmem roślinnym. Samotnik. Łączy się w pary jedynie w okresie godowym. Samica ma 1-2 młode w miocie. Zębolita olbrzymia prowadzi nocny tryb życia. Za dnia przebywa w podziemnej norze. Podczas poszukiwania pokarmu preferuje tereny otwarte. Ryjąc w ziemi, ułatwia jej napowietrzanie.