Ryjówka pazurzasta (Sorex unguiculatus) – gatunek ssaka z rodziny ryjówkowatych, blisko spokrewniony z ryjówką średnią. Zamieszkuje obszary w Azji Wschodniej. Prowadzi samotny, terytorialny tryb życia. Wydaje rocznie 3 mioty. Nie zagraża mu wyginięcie.
Ryjówka pazurzasta należy do największych przedstawicielek swojego rodzaju. Głowa i tułów mają długość od 7 do 9,1 cm, a więc nieco większą niż u ryjówki szinto, ryjówki równozębnej czy ryjówki średniej. Długość ogona wynosi od 4 do 5,5 cm, podobnie jak u ryjówki szinto, długość ta stanowi ponad połowę długości głowy i tułowia. Tylna stopa mierzy od 1,2 do 1,4 cm, trochę więcej niż u ryjówki szinto, ale mniej niż u ryjówki równozębnej. Masa ciała osiąga od 6,9 do 15 g, a więc zwierzę jest cięższe od ryjówki szinto, ryjówki średniej, ale już nie równozębnej. Ciężarna ryjówka pazurzasta ważyć może nawet 17 g.
Ubarwienie ciała jest dwukolorowe. Barwa grzbietu zależy od wieku zwierzęcia. Osobniki stare, które już zimowały, mają grzbiet ciemnobrązowy, podczas gdy u młodszych jest on jaśniejszej barwy brązu. Boki ciała są jaśniejsze od grzbietu, kolor płynnie przechodzi zarówno w kierunku dorsalnym, jak i wentralnym. Barwa brzucha również zależy od wieku. Szary bądź szarobrązowy u zwierząt starszych, u młodocianych zabarwiony jest na czerwonawy odcień ciemnej szarości. Ogon także jest dwukolorowy.
Kończyny przednie kończą się dobrze rozwiniętymi pazurami o długości do 0,5 cm, a więc większej, niż u innych ryjówek.
Ryjówka pazurzasta występuje na wschodzie Azji. Na kontynencie spotyka się ją na Dalekim Wschodzie od Władywostoku do Amuru i w Mongolii Wewnętrznej, na wschodzie. IUCN podaje też Heilongjiang, którego nie wymienia Handbook of the Mammals of the World. Zasiedla ponadto południowe Wyspy Kurylskie i Hokkaido na północy Japonii. Badania genetyczne wskazują na pojedynczą migrację na Hokkaido. IUCN dodatkowo podaje także mniejsze japońskie wyspy Rebun, Rishiri, Teuri, Moyuyuri, Yagishiri i Daikoku. Prawdopodobnie występuje też na Półwyspie Koreańskim, IUCN wymienia wśród krajów jego zasięgu Koreę Północną, dokładniej północny wschód tego państwa.
Siedliskiem ryjówki pazurzastej są wedle IUCN ogólnie lasy i tereny trawiaste. Podaje, że na terenach trawiastych i łąkach gatunek ten może występować obficie. Nie zgadza się z tym Handbook of the Mammals of the World, wskazując, że unika ona nawet lasostepów. W przypadku lasów ogranicza się ona w zasadzie do bogatych lasów szerokolistnych i cedrowo-szerokolistnych, okazjonalnie spotyka się ją w lasach porastających tereny zalewowe. Wymaga obfitej ściółki. Zamieszkuje zarówno obszary nisko położone, jak i górskie.
Pożywienie ryjówki pazurzastej stanowią w pierwszej kolejności Lumbricina. Drugie miejsce zależy już od regionu. Na Hokkaido są to mięczaki i gąsienice, w Kraju Nadmorskim zaś chodzi o wije. IUCN wymienia też ślimaki i inne owady.
Wśród pasożytów wymienia się nicienia Parastrongyloides winchesi oraz Syphacia, prawdopodobnie Syphacia emileromani, aczkolwiek w tym przypadku ryjówki były przypadkowym żywicielem pasożyta myszy po spożyciu jego zwłok. W jamie nosowej znaleziono też larwy Rahbditidae.
IUCN nie podaje całkowitej liczebności gatunków, jednak trend wydaje się stabilny. W Chinach gatunek występuje obficie, w Rosji jest pospolity, gdzieniegdzie występuje obficie, na Hokkaido również występuje pospolicie. Jest dominującą ryjówką poza zachodnią częścią swego zasięgu, gdzie stanowi rzadkość, a w obwodzie amurskim figuruje nawet w Czerwonej Księdze. W Chinach ustępuje zwykle ryjówce równozębnej i ryjówce średniej. Nie ma istotnych zagrożeń dla dalszego istnienia gatunku. Zamieszkuje on liczne obszary chronione.
