Wodnik długodzioby (Rallus longirostris) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny chruścieli (Rallidae), zamieszkujący wybrzeża i przybrzeżne wyspy północno-zachodniej, północnej i wschodniej części Ameryki Południowej oraz Ameryki Środkowej. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Długość ciała około 33 cm, masa ciała 260–310 g. Z wierzchu pióra oliwkowe lub szarobrązowe z ciemnymi kreskami. Policzki szare. Boki z szarymi i białymi prążkami. Pokrywy podogonowe białe. U podgatunku z wybrzeży Atlantyku gardło i pierś szarobrązowe. Ptaki z wybrzeży Pacyfiku z rdzawym gardłem i piersią: intensywniej ubarwione niż podgatunek atlantycki. Dziób pomarańczowo-czarny, długi i lekko zakrzywiony.
Najgłośniejszy o zmroku, kiedy wyrusza na żerowanie na mulistych płyciznach.
Słone i półsłone mokradła, przybrzeżne mokradła porośnięte namorzynami; nad Pacyfikiem i Atlantykiem w północno-zachodniej, północnej i wschodniej części Ameryki Południowej oraz w Ameryce Środkowej.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje wodnika długodziobego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Według szacunków organizacji Wetlands International z 2014 roku, liczebność światowej populacji przekracza 20 tysięcy osobników. Globalny trend liczebności populacji oceniany jest jako spadkowy ze względu na konwersję przez człowieka siedlisk namorzynowych i mokradeł.
