Omułek śródziemnomorski (Mytilus galloprovincialis) – gatunek mięczaka z rodziny omułkowatych. Pierwotnie występował w basenie Morza Śródziemnego i na terenie wschodniego Oceanu Atlantyckiego. Został introdukowany u wybrzeży każdego kontynentu z wyjątkiem Antarktydy. Omułki śródziemnomorskie są hodowane dla wykorzystania w przemyśle spożywczym.
Muszla omułka śródziemnomorskiego ma długość 5–12 cm (przeważnie około 5 cm, zaś według de Lamarcka – 7 cm). Jej powierzchnia jest gładka. Wszystkie omułki mają charakterystyczne muszle o barwie od czarnej po ciemnobrązową (niekiedy jasnobrązową), z niebieskim lub purpurowym nalotem. Mimo że omułek śródziemnomorski ma charakterystyczny kształt muszli, odróżnić go od innych omułków można jedynie używając kombinacji cech, na przykład stosunku długości muszli do jej wysokości. Ciało tych małży jest u osobników męskich kremowe, u samic – różowe.
Pierwotnie omułek śródziemnomorski występował w basenie Morza Śródziemnego i na terenie wschodniego Oceanu Atlantyckiego (od Irlandii i Wielkiej Brytanii po północną Afrykę). Prawdopodobnie na Ocean Atlantycki dostał się naturalnie. Wprowadzony został na wybrzeża Ameryki Północnej, Japonii, Hongkong, Południowej Afryki, Chile i Australii. Ze względu na zróżnicowanie morfologiczne i zdolność krzyżowania się z innymi gatunkami omułków skutkujące utrudnionym rozpoznawaniem niełatwo jest określić dokładnie zasięg występowania M. galloprovincialis. Do Południowej Afryki wprowadzone zostały przypadkowo, najprawdopodobniej na statkach, w 1979.
Omułki śródziemnomorskie występują od strefy pływów do około 40 m głębokości. Zasiedlają wybrzeża, osłonięte porty i estuaria. Tworzą duże skupiska, które w najgęściej zasiedlonych przez nie miejscach mogą liczyć średnio 24 tys. małży na m². W warunkach laboratoryjnych okazały się bardzo wrażliwe na znaczące zwiększenie temperatury wody (+3°C), ale nie jej kwasowości (-0,3pH). Omułki śródziemnomorskie są pożywieniem dla innych zwierząt – krabów Charybdis japonica, zwójek, rozgwiazd (w tym czerwonych, Asterias rubens), a w Południowej Afryce – ostrygojadów afrykańskich (Haematopus moquini). Same mają negatywny wpływ na rodzimą faunę, gdyż z tworzonych przez nie gęstych, jednogatunkowych skupisk są wypierane mniejsze zwierzęta. Omułki wypuszczają larwy od marca do października; dokładna pora zależy od szerokości geograficznej. W przeciągu niecałych 3 dób stają się zbyt ciężkie, by unosić się na wodzie i z pomocą bisiora przytwierdzają się do podłoża.
