Ryżowiaczek wyżynny (Microryzomys altissimus) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae), występujący w północno-zachodniej Ameryce Południowej.
Jest to mały gryzoń. Długość ciała (bez ogona) 62–99 mm, długość ogona 104–131 mm, długość ucha 12–16 mm, długość tylnej stopy 17–25 mm; masa ciała 10–24 g. Ma krótszy ogon i węższe tylne stopy niż pokrewny ryżowiaczek leśny. Futro grzbietu ma ochrowo-płowy kolor, głowa jest szarawa, spód ciała ma szaropłowy kolor, zazwyczaj z wyraźnym rozgraniczeniem między wierzchem i spodem ciała. Ogólnie zazwyczaj jest bledszy niż ryżowiaczek leśny. Ogon jednolicie ciemnobrązowy od wierzchu i zazwyczaj pozbawiony pigmentacji po stronie spodniej (rzadziej z ciemną lub cętkowaną końcówką), wyraźnie dwubarwny na całej długości. Dłonie i stopy z wierzchu są białawe, podczas gdy u ryżowiaczka leśnego raczej brązowawe. Większość okazów ma płoworudą plamkę za uszami.
Ryżowiaczek wyżynny występuje głównie na wysokości od 2500 do 4000 m n.p.m. Żyje w piętrze subalpejskim i w formacji paramo. Niewiele wiadomo o jego zachowaniach i trybie życia.
Ryżowiaczek wyżynny może być lokalnie liczny. Występuje w wielu obszarach chronionych w południowej części zasięgu, ale tylko w jednym w części północnej. Głównymi zagrożeniami są dla niego wylesianie i rolnictwo na obszarze paramo. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje go za gatunek najmniejszej troski.
