Trzciniak mariański (Acrocephalus yamashinae) – gatunek małego ptaka z rodziny trzciniaków (Acrocephalidae). Był endemitem wyspy Pagan (Mariany). Po raz ostatni odnotowany w latach 70. XX wieku. Poszukiwania w 1981 i w latach późniejszych zakończyły się fiaskiem; gatunek uznano za wymarły.
Długość ciała wynosiła blisko 17 cm, masa ciała dla 9 osobników: 24–28 g. Wymiary dla 13 samców i 6 samic: długość skrzydła samców 75–80 mm, samic 73–77 mm; długość ogona samców 65–67 mm, samic 60–65 mm; długość górnej krawędzi dzioba u samców i samic 20–22 mm. Trzciniaki mariańskie przypominały trzciniaki słowicze, wyróżniało je jednak bardziej matowe i brązowe upierzenie. Grzbiet miał mniej rdzawooliwkową barwę, ogon był mniej zaokrąglony (bardziej prostokątnie zakończony). Dziób krótszy, mocniej zagięty.
Trzciniak mariański był endemitem wyspy Pagan (Mariany, Mikronezja). Przedstawiciele gatunku zamieszkiwali wody słodkie i nadbrzeżną roślinność.
IUCN uznaje trzciniaka mariańskiego za gatunek wymarły (EX, Extinct). Klasyfikację jako osobny gatunek otrzymał w 2016. W latach 60. XX wieku populacja trzciniaków mariańskich była już znacznie zredukowana. Ostatni raz odnotowano te ptaki w latach 70. XX wieku. W 1981 były już na pewno wymarłe; poszukiwania w terenie nie przyniosły rezultatu, ponadto tamtego roku miał miejsce wybuch wulkanu. Wcześniej do wymierania tych trzciniaków przyczyniało się niszczenie środowiska ich życia poprzez osuszanie podmokłych terenów i wypas bydła niszczącego rdzenną roślinność.
