Andrias sligoi – gatunek płaza ogoniastego z rodziny skrytoskrzelnych występujący w południowo-zachodnich Chinach. Znany jest z holotypu opisanego w 1924 roku przez brytyjskiego przyrodnika Edwarda George’a Boulengera, który nadał mu rangę osobnego gatunku. W późniejszych publikacjach gatunek ten nie był wyodrębniany. W 2018 i 2019 roku analizy filogenetyczne dowiodły, że A. sligoi stanowi odmienny gatunek względem spokrewnionej salamandry olbrzymiej chińskiej (Andrias davidianus). Gatunek ten charakteryzuje się m.in. bardziej płaską głową i wyraźniej zaznaczonymi oczami w porównaniu do A. davidianus i jest potencjalnie największym gatunkiem płaza na świecie. Prawdopodobnie gatunek ten jest krytycznie zagrożony.
Największy osobnik uznawany za przedstawiciela gatunku A. davidianus złapany został w latach 20. XX wieku w pobliżu miasta Guiyang w prowincji Kuejczou i mierzył około 1,8 m. Region ten odpowiada kladowi południowo-zachodniemu z publikacji Turvey et al. oraz kladowi D z publikacji Yan et al., co sugeruje, że to A. sligoi, a nie A. davidianus, jest prawdopodobnie największym gatunkiem płaza. Odkrycie to wzbudziło zainteresowanie mediów naukowych i opisane zostało m.in. przez National Geographic oraz New Scientist.
Holotyp A. sligoi mierzył 99 cm, był koloru czarnego (z czarnymi plamkami) i różnił się znacząco od innych gatunków Andrias. W porównaniu do ówcześnie uznawanego gatunku Megalobatrachus maximus holotyp cechował się dłuższą i bardziej płaską głową, brakiem guzków charakterystycznych dla innych gatunków Andrias, dłuższym dystansem pomiędzy nozdrzami oraz wyraźniej zaznaczonymi oczami. Dodatkowo holotyp miał spłaszczone ciało, krótkie mocno zbudowane kończyny i krótki spłaszczony ogon z obecną płetwą.
Populacja tego gatunku jest prawdopodobnie bardziej zagrożona od spokrewnionego A. davidianus mającego status krytycznie zagrożony (CR) w czerwonej księdze gatunków zagrożonych. Turvey et al. zaproponowali, żeby gatunek ten również uzyskał status krytycznie zagrożonego (CR). Uznanie A. sligoi za osobny gatunek ma istotne implikacje w kontekście ochrony pozostałych chińskich gatunków salamandry olbrzymiej, jako że płazy te hodowane są często w specjalnych fermach, skąd są następnie introdukowane do ich środowiska naturalnego. Przenoszenie osobników różnych gatunków z ich natywnych zasięgów występowania i wypuszczanie w regionach, w których konkretny gatunek nie występuje, może prowadzić do hybrydyzacji pomiędzy różnymi gatunkami, co zmniejsza różnorodność genetyczną wszystkich chińskich gatunków Andrias.
