Mokasyn błotny (Agkistrodon piscivorus) – gatunek jadowitego węża z podrodziny grzechotnikowatych, w rodzinie żmijowatych.
W gatunku tym wyróżniamy 3 podgatunki:
Mokasyn błotny jest dużym wężem, osiągającym 160 cm. Grzbiet w kolorze czarnym lub ciemnobrązowym, bez deseniu. Nie posiada grzechotki.
Wąż ten nie oddala się od wody. Można go spotkać nad brzegami rzek, strumieni i jezior. Najchętniej zasiedla bagna i moczary. Lubi czatować na zdobycz, zwisając z gałęzi tuż nad lustrem wody.
Podstawą jego pokarmu są ryby. Poluje też na inne wodne zwierzęta na lądzie, czasami na małe ssaki i ptaki. Zjada także padlinę. Oczyszcza rewir łowiecki z martwych ryb.
Mokasyny błotne są jajo-żyworodne. Samica rodzi 5-15 młodych, które maja długość 15 do 30 cm. Samice mogą rozmnażać się partenogenetycznie; występuje u nich partenogeneza fakultatywna.
Południowo-wschodnie obszary Ameryki Północnej, zwłaszcza na Florydzie.
Jad jest silnie toksyczny. Węże te są bardzo agresywne. Efektem ukąszenia są rozległe zmiany martwicowe tkanek, co często powoduje konieczność amputacji.
