Żyje w małych grupkach rodzinnych. Przeważnie nie ma znaczenia dla ludzi, ale czasem jest uważana za szkodnika.
kach rodzinnych. Przeważnie nie ma znaczenia dla ludzi, ale czasem jest uważana za szkodnika.
Wyróżniono dwa podgatunki C. colius:
Suche zarośla, półpustynia, fynbosy.
Zjada owoce, jagody, liście, kwiaty, nasiona i nektar. Do owoców zjadanych przez nią zalicza się owoce jemioły, kolcowoju oraz brzoskwini, śliwek i moreli. Odżywia się też liśćmi kolcowoju, Melia azedarach i Schinus molle.
Może wyprowadzać lęgi w każdej porze roku, jeśli warunki są korzystne. Gniazdo wygląda jak miseczka i jest dobrze ukryte w krzewach. Na jego budulec składają się gałązki, liście i trawa. Pisklęta są karmione przez oboje rodziców, a także przez pomocników, zazwyczaj młodych ptaków z poprzedniego lęgu. Może złożyć 1–6, ale zwykle jest 2–4 jaj. Wysiadywanie trwa 11–13 dni. Młode opuszczają gniazdo po 11–20 dniach, stają się niezależne po 3 tygodniach.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje czepigę białogrzbietą za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako zazwyczaj pospolity lub dość pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy ze względu na nawadnianie terenów wcześniej suchych oraz tworzenie na nich sadów, ogrodów i pól uprawnych.
