De reuzenalk was zo'n 75 cm groot, woog tot 5 kg en hij had maar kleine vlerkjes, waarmee hij niet vliegen kon, maar des te beter duiken. Zijn poten zaten helemaal achteraan het lijf en ook dat kwam het duiken ten goede, maar hij kon er zich op het land maar moeizaam mee voortbewegen. Deze vogel had zijn voortbeweging zowel in de lucht als op het land dus grotendeels opgeofferd om onder water volledig in zijn element te zijn.
De reuzenalk kwam voor in de hele Noord-Atlantische oceaan. Hij was een veelvoorkomende wintergast in het zuidelijke deel van de Noordzee, tussen Groot-Brittannië en Nederland. Fossielen van de zustersoort Pinguinus alfrednewtoni, daterend uit het vroege Plioceen, werden gevonden in West-Europa (Britse eilanden, Groenland en IJsland) en Noord-Amerika (Maine tot Labrador).
Kliffen waar andere (kleinere) alken veelal broedden waren voor de reuzenalk ontoegankelijk. Hij moest het daarom doen met kale, redelijk vlakke eilandjes, ver van het vasteland en van het ijs, zodat roofdieren (ijsberen bijvoorbeeld) er niet bij konden. Zulke plekken zijn schaars. Hij broedde daarom maar op een paar plaatsen in enorme kolonies, onder andere op Funk Island (ten noordoosten van Newfoundland), op de Magdalena-eilanden en Penguin Islands in de Saint Lawrencebaai en op een paar plekken aan de Groenlandse en IJslandse kust, met name op het eiland Geirfuglasker.
