Bilbil szarogłowy (Brachypodius priocephalus) − gatunek małego azjatyckiego ptaka z rodziny bilbili (Pycnonotidae).
Naturalne siedliska tego gatunku znajdują się w południowo-zachodnich Indiach. Jest endemitem Ghatów Zachodnich, gniazduje na terenach od Goa po Tamil Nadu na południu, do wysokości 1200 m. Występuje w gęstych trzcinach i zaroślach, głównie w pobliżu rzek, w gęstwinie lasów bagiennych. Ich obecność zdradzają charakterystyczne nawoływania. Ptaki te lubią się ukrywać. Ich pozycja systematyczna w rodzinie bilbili nie jest zbyt jednoznaczna.
Ptak ten zamieszkuje wilgotne zimozielone lasy liściaste, w których występują bambusy, oraz gęste zarośla. Jego upierzenie jest oliwkowo-zielone, szarawe na czubku głowy, karku i podgardlu. Czoło jest żółto-zielone. Tył oraz skrzydła są barwy oliwkowej, która staje się coraz jaśniejszą w kierunku kloaki. Oliwkowe pióra tylnej części tułowia mają czarne obramowanie. Boki ciała są ciemne, o szarych krawędziach. Pokrywy podogonowe są szare. Dziób jest zielonkawo-szary, nogi zaś różowawo-żółte. Tęczówka jest wyraziście niebieskawo-biała. Środkowe sterówki są białe, skrajne zaś czarne z wyraźnie szarymi zakończeniami. Osobniki obu płci mają taki sam wygląd. Młode bilbile szarogłowe charakteryzują się ciemnooliwkowym upierzeniem głowy z żółtym, mniej połyskliwym czołem.
Spotykane pojedynczo lub w niewielkich grupach. Sezon lęgowy bilbila szarogłowego trwa od stycznia do czerwca, z największym nasileniem w kwietniu. Buduje płaskie gniazda w koronach krzewiastych zarośli. Składa zwykle jedno lub dwa jaja, z których młode wykluwają się po 12–14 dniach. Młode opuszczają gniazdo po 11–13 dniach. Jaja są jasnoróżowe (do liliowego), nakrapiane na czerwono, gęściej przy szerszym końcu. Wysiadywaniem i karmieniem zajmują się osobniki obu płci. Dietę bilbila szarogłowego stanowią w przeważającej części owoce. Ptak wydaje ostre kraink.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2010 roku uznaje bilbila szarogłowego za gatunek bliski zagrożenia (NT, near threatened). Wcześniej, od 2000 roku miał on status gatunku najmniejszej troski (LC, least concern), a od 1988 roku klasyfikowany był jako gatunek bliski zagrożenia. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale jej trend uznaje się za spadkowy.
