Oliwiaczek czerwonodzioby (Zimmerius cinereicapilla) – gatunek małego ptaka z rodziny tyrankowatych (Tyrannidae). Występuje głównie w Peru, skrajnie nielicznie notowany w Ekwadorze, stwierdzono go też w Boliwii. Gatunek monotypowy, narażony na wyginięcie.
Całkowita długość ciała około 11,5–12 cm, masa ciała 11–13 g. Wymiary zebrane z samicy: skrzydło 56 mm, ogon 46 mm, dziób 12 mm, skok 15 mm.
Obie płcie są do siebie podobne. Wierzch ciała ciemnooliwkowy. Pierś jasnooliwkowa, na brzuchu przechodząca w żółty. Czoło, wierzch głowy i policzki szare. Skrzydła szare, górna część dzioba czarna, dolna fioletowawa. Tęczówki żółte.
Obszar zajmowany przez ten gatunek, szacowany na 31 600 km², obejmuje wschodnie zbocza Andów, niemal wyłącznie w Peru. Jeden okaz odłowiono w Ekwadorze, poza tym odnotowano tam kilka stwierdzeń, w północnej Boliwii zaś nagrano głos tego gatunku.
Środowisko życia oliwiaczka czerwonodziobego stanowią wilgotne górskie i podgórskie lasy na wysokości 500–1350 m n.p.m. Preferuje obrzeża lasów i przecinki, ale spotykany też w głębi lasów. Zazwyczaj przebywa w koronach drzew.
Żywi się przeważnie owadami, ale w skład jego diety wchodzą także owoce, m.in. roślin z rodziny gązewnikowatych (Loranthaceae).
Brak szczegółowych informacji o rozrodzie. Gniazdo to prawdopodobnie kulista struktura z bocznym wejściem, podobnie jak u gatunków blisko spokrewnionych.
IUCN od 2012 roku uznaje oliwiaczka czerwonodziobego za narażony na wyginięcie (VU, Vulnerable); wcześniej miał on status najmniejszej troski (LC, Least Concern). Całkowita liczebność populacji nie jest znana, jednakże ma trend spadkowy. Rozmieszczenie określone jako skupiskowe i nieczęste. W oparciu o model wylesiania Amazonii szacuje się, że w ciągu 11 lat (3 pokolenia) 33,7–34,4% środowiska oliwiaczka czerwonodziobego może ulec zniszczeniu. Wycinka lasów prowadzona jest głównie celem uzyskania miejsca dla rolnictwa i budowy dróg.
