Płochacz syberyjski (Prunella montanella) – gatunek małego, wędrownego ptaka z rodziny płochaczy (Prunellidae). Zamieszkuje Azję i skrajnie północno-wschodnią Europę. Sporadycznie zalatuje do Polski. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Entomofag, owadożerca – zwierzę lub rzadziej roślina odżywiające się owadami – zarówno larwami, poczwarkami, jak i dorosłymi owadami. Entomo...
Lą
LądoweJajorodność – najbardziej rozpowszechniona forma rozrodu płciowego zwierząt, polegająca na rozwoju zarodkowym w jaju wydalonym z organizmu matk...
Terytorium – obszar zajmowany wyłącznie przez jedno zwierzę lub grupę zwierząt. Własne terytorium zwiększa szanse przeżycia osobnika, gdyż z...
Mi
MigrująceS
zacznij od...Długość ciała wynosi około 14,5 cm, masa ciała – 17,5 g. Z wierzchu płochacze syberyjskie przypominają pokrzywnicę (P. modularis), od spodu są żółtobrązowe. Gardło i pierś jednobarwne, po bokach występuje rdzawe kreskowanie. Na głowie widoczny czarny wierzch i policzek oraz kontrastowa szeroka, żółta brew. Podobne gatunki to płochacz pstry (P. ocularis) i płochacz czarnogardły (P. atrogularis). Ptaki podczas swojej pierwszej zimy są podobne do dorosłych, wyróżnia je jednak dużo bardziej matowe upierzenie.
IOC wyróżnia 2 podgatunki:
Zimowiska znajdują się w Chinach i Korei, sporadycznie zalatują także do Japonii.
Płochacze syberyjskie lęgną się w strefie borealnej i arktycznej w zaroślach wierzbowych; na terenach górskich ich zasięg dociera do linii lasów, na północy do obszaru występowania karłowatych brzóz i świerków. Podczas zimowania przebywają na różnych obszarach zakrzewionych i zadrzewionych, trzymają się gęsto porośniętych terenów, co utrudnia ich obserwację. Żywią się owadami, w zimie również owocami, m.in. bażyny (Empetrum). Przeważnie ptaki te widywane są pojedynczo. Zachowaniem przypominają pokrzywnicę; ze względu na bliskie pokrewieństwo ekologia obydwu gatunków musi być zbliżona, jednak płochacz syberyjski nie został jeszcze szczegółowo zbadany.
Okres lęgowy trwa od czerwca do sierpnia. Prawdopodobnie w południowej części zasięgu ptaki wyprowadzają 2 lęgi, na Uralu jeden. Gniazdo ma formę solidnie zbudowanego kubeczka z delikatnych gałęzi, łodyg roślin i mchu. Wyściółkę stanowią delikatne włókna roślinne, mech i włosie. Zwykle w zniesieniu 5 jaj o jaskrawoniebieskiej skorupce i wymiarach około 19,9 na 13,7 mm.
IUCN uznaje płochacza syberyjskiego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2022). Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za prawdopodobnie stabilny.
W Polsce objęty ochroną gatunkową ścisłą.
