Perkoz białoczuby (Rollandia rolland) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny perkozów (Podicipedidae), został opisany w 1824 roku. W trzech podgatunkach zasiedla nizinne regiony południowej części Ameryki Południowej, wysokogórskie jeziora w Andach (w tzw. formacji puna) do wysokości 3500–4500 m n.p.m., obszar wybrzeża Pacyfiku w Peru oraz Falklandy.
Długość ciała 24–36 cm; podgatunek nominatywny z Falklandów jest około dwukrotnie większy od podgatunków kontynentalnych. Samice są podobne do samców.
Jest gatunkiem licznym na bagnach, stawach oraz płytkich jeziorach. Preferuje obszary podmokłe, o urozmaiconym ekosystemie. Tereny powinny charakteryzować się obszarami porośniętymi trzcinami, rzęsą oraz powierzchnią wolną od roślinności wodnej.
Poza okresem lęgowym zazwyczaj występuje w dość licznych stadach. W okresie lęgowym jest gatunkiem typowo terytorialnym, choć odnotowano też kolonie lęgowe. Samica składa zazwyczaj 2 jaja (1–3, maksymalna stwierdzona liczba jaj to 6). W Peru lęgi odbywać się mogą w dowolnej porze roku. Na Falklandach składanie jaj odbywa się zwykle pomiędzy październikiem a grudniem, ale najczęściej w październiku.
Głównym składnikiem diety perkoza białoczubego są małe ryby, ale zjada on również różne stawonogi – chrząszcze, pluskwiaki, larwy owadów czy skorupiaki, a także mięczaki i nieco materiału roślinnego.
IUCN uznaje perkoza białoczubego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji jest uznawany przez organizację Wetlands International za spadkowy, choć niektóre populacje mogą być stabilne, a trend liczebności innych nie jest znany.
