Nitodziobek
Nitkodziobek, nitodziobek (Nemichthys scolopaceus) – gatunek ryby węgorzokształtnej z rodziny nitkodziobcowatych (Nemichthyidae).
Mi
MięsożernePl
PlanktożercyKo
KosmopolityczneGatunek kosmopolityczny – gatunek o bardzo szerokim zasięgu geograficznym, obejmującym wiele stref klimatycznych i stref ekologicznych. Wiele gat...
Ja
JajorodneJajorodność – najbardziej rozpowszechniona forma rozrodu płciowego zwierząt, polegająca na rozwoju zarodkowym w jaju wydalonym z organizmu matk...
Mi
MigrująceOc
OceanodromicznyS
zacznij od...Osiąga do 145 cm długości całkowitej. Ciało bardzo delikatnie zbudowane, długie, sznurkowate, bocznie spłaszczone, na końcu bardzo wąskie. Głowa zaokrąglona, zakończona pyskiem z wydłużonymi szczękami, delikatnie rozwartymi, przypominającymi ptasi dziób. Cienkie ciało otaczają długie płetwy – grzbietowa, zaczynająca się w środkowej części głowy, z około 350 promieniami, i odbytowa, rozpoczynająca się tuż za głową, z 320 promieniami. Płetwy piersiowe z 10 promieniami. Płetwa ogonowa i płetwy brzuszne nie występują. Mniej więcej w tym samym miejscu, gdzie początek płetwy odbytowej, położony jest otwór odbytowy. Kręgosłup nitkodziobka jest zbudowany z największej liczby kręgów, co najmniej 750, wśród wszystkich kręgowców. Larwy mają kształt listkowaty, co jest cechą charakterystyczną u węgorzokształtnych (u węgorza europejskiego kształtem przypominają liść wierzbowy).
Ciało koloru od ciemnobrązowego do szarego, przy czym część brzuszna ciemniejsza od grzbietowej. Końce płetwy odbytowej i płetw piersiowych prawie czarne.
Jest rybą szeroko rozprzestrzenioną, aczkolwiek niepospolitą. Obecna w ciepłych i umiarkowanych pod względem temperatury wodach mórz i oceanów, na całej długości geograficznej. W Europie od Wielkiej Brytanii do wybrzeża Półwyspu Iberyjskiego i dalej w głąb Oceanu Atlantyckiego po Islandię, także w Morzu Śródziemnym, regularnie widywana w Skagerraku. We wschodnim Atlantyku, poza wodami europejskimi, zasięg nitkodziobka sięga Południowej Afryki, natomiast w zachodnim Atlantyku występuje od Nowej Szkocji po południowe wybrzeże Brazylii, a w zachodnim Pacyfiku od południowej Japonii do południowej Australii, we wschodnim od Alaski do Chile, włączając w to Zatokę Kalifornijską. W Oceanie Indyjskim występuje na całym jego obszarze. W Morzu Śródziemnym notowany rzadko, ale z uwagi na głębinowy tryb życia może być liczniejszy niż się szacuje. Jest bardzo prawdopodobne, że ze względu na swój rozległy zasięg w morskich obszarach chronionych żyje kilka subpopulacji.
W Morzu Sargassowym małe leptocefale nitkodziobka są najliczniej występującymi larwami w sezonie rozrodczym węgorzokształtnych.
Jest rybą morską, bytującą w strefie batypelagialnej, na znacznych głębokościach – zazwyczaj 100-1000 m, ale widywana również na nieco ponad 4000 m.
Nitkodziobek żywi się skorupiakami, głównie dziesięcionogami i szczętkami. Sam z kolei pada ofiarą innych ryb, np. beryksa wspaniałego, Allocyttus verrucosus czy Synagrops japonicus.
Ze względu na brak znaczenia gospodarczego nie jest celem połowów. Jako że jest to ryba głębinowa, rzadko pojawia się jako przyłów. Daje się zwabić światłem przy nocnych połowach.
